باب حادی عشر (کتاب)

نویسنده	علامه حلی
موضوع	عقائد شیعه امامیه
زبان	عربی
تعداد جلد	1
شرح	مقداد بن عبدالله السیوری
باب حادی عشر

این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

مؤلف

شيخ جمال‌الدين، ابومنصور، حسن بن يوسف بن على بن مطهر حلى(647-726 ق)، ملقب به علامه حلى و علامه (به‌صورت مطلق)، در 27 رمضان سال 647ق، در شهر حله عراق به دنيا آمد. پدر او، شيخ سديدالدين، يوسف بن على بن مطهر حلى، از علماى برجسته و نامدار و داراى مقام علمى و اجتماعى بوده است. از اساتید وی می توان به شيخ سديدالدين حلى (پدر علامه)؛ محقق حلى (دايى علامه)؛ شمس‌الدين محمد كيشى؛ شيخ نجم‌الدين على بن عمر كاتبى قزوينى؛ خواجه نصيرالدين طوسی اشاره کرد. علامه حلی یكی از نامی ترین علمای شیعه و صاحب آثاری در فقه، اصول و كلام و منطق و فلسفه و رجال و غیره است و ریاست و مرجعیت شیعه در قرن هفتم هجری به او منتهی گردیده است. برخی از آثار ایشان ، إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، تبصرة المتعلمين في أحكام الدين، تحریر الأحکام و تذکرة الفقهاء می باشد. وی در 21 محرم سال 726ق، در حله مزيديه وفات نمود و در يكى از صحن‌هاى روضه اميرالمؤمنين، على(ع) در نجف اشرف دفن گرديد.

معرفی کتاب

کتاب کلامی معروف شیعی، باب یازدهم از منهاج الصّالح فی مختصر المصباح که علامه حلی (متوفی 726) به خواهش وزیر محمد بن محمد قوهدی نوشته و در آن مصباح المُتَهَجِّد شیخ طوسی (متوفی 460) را که در ادعیه و عبادات است، خلاصه کرده است. وی تلخیص خود را در ده باب گردانیده و سپس از جهت آن که شناخت عبادت و دعا، فرعِ شناخت معبود و مدعو است و صحت عبادت بستگی به صحت اعتقاد و ایمان دارد بابی به نام باب یازدهم (الباب الحادی عشر)، در شناخت اصول دین به آن افزوده است.

علامه حلی در این بابِ یازدهم، از اصول دین آنچه را به اجماعِ علما بر هر مسلمانی واجب است چنین برمی شمارد: شناخت خدا و صفات ثبوتیه و سلبیه او و آنچه بر او صحیح و از او ممتنع است و شناخت نبوت و امامت و معاد. وی این باب را در هفت فصل قرار داده است: فصل اول در اثبات واجب الوجود؛ فصل دوم در صفات ثبوتیه او که عبارت است از قدرت و اختیار، علم، حیات، اراده و کراهت، ادراک ، قدیم و ازلی و باقی و ابدی بودن او، تکلم، صدق؛ فصل سوم در صفات سلبیه او که عبارت است از مرکب نبودن، جسم و عرض و جوهر نبودن، لذت و الم نداشتن، متحد به چیزی نشدن، محل حوادث نبودن، رؤیت بصری نداشتن، شریک نداشتن، از معانی و احوال به دور بودن؛ فصل چهارم در عدل که اختیار بشر و استحاله قبح بر خداوند و لطف او را به اثبات می رساند؛ فصل پنجم در نبوت که پس از تعریف واژه «نبی» به اثبات نبوّتِ پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و وجوب عصمت او و این که او فاضلترین مردمان بوده و از دنائت پدران و ناپاکی مادران و رذائلِ خُلقی و عیوبِ خَلقی برکنار است می پردازد؛ فصل ششم در امامت (ریاست عامه در امور دنیا و دین برای یک شخص به عنوان نیابت از پیغمبر) که آن را عقلاً واجب می داند و بیان می کند که امام باید معصوم و منصوصٌ علیه و فاضلترین مردمان باشد.

سپس از راههای عقلی و نقلی به ذکر امامت بلافصل علی بن ابی طالب علیه السلام پس از پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم می پردازد؛ فصل هفتم در معاد که آن را از طریق عقلی ثابت می کند و سپس آیاتی را که بر آن دلالت دارد، شرح می دهد؛ در این فصل مسئله ثواب و عقاب و توبه و امر به معروف و نهی از منکر بیان شده است.

باب حادی عشر از جهت اختصار و جامعیت مورد توجه اهل علم واقع شد؛ چنان که جدا از ده باب دیگر نسخ و تدوین و طبع شد و شروح و تعلیقات فراوانی را بر آن نگاشتند. مؤلف الذریعَة متجاوز از بیست شرح برای آن یاد کرده است. از میان شروح باب حادی عشر شرح فاضل مقداد (متوفی 826) به نام النافع یوم الحشر فی شرح باب حادی عشر بیش از شروح دیگر مورد توجه اهل علم و تدریس در مدارس و حوزه ها قرار گرفته و بارها طبع و نشر شده است: اخیراً نیز تصحیحی انتقادی از آن، همراه با شرحی مزجی از ابوالفتح بن مخدوم الخادم الحسینی العربشاهی (متوفی 976) به نام مفتاح الباب، صورت گرفته و تحت عنوان الباب الحادی عشر للعلامة الحلی مع شرحیه... چاپ شده است.

از باب حادی عشر و شرح فاضل مقداد ترجمه های متعددی به فارسی شده که معروفترین آنها الجامع فی ترجمة النافع از حاجی میرزا محمدعلی حسینی شهرستانی (متوفی 1344) است. ترجمه ای نیز به زبان انگلیسی توسط میلر صورت پذیرفته که در 1928 در لندن چاپ شده است.

منابع

• دانشنامه جهان اسلام، مدخل "باب حادی عشر" از مهدی محقق.

متن کتاب الباب الحادي عشر للعلامة الحلي

باب حادی عشر