سید احمد فقیه امامی
آیت الله سیّد احمد فقیه امامی (1352 - 1414 ق) (1312 - 1372 ش) عالم فرهیخته و استاد عالی‌مقام حوزه، که خدمات ارزشمندی را جهت تاسیس و ترمیم حوزه های علمیه اصفهان انجام داد.
تولد
در تاريخ 17 ربيع‌الاوّل 1352 قمري، برابر با سال 1312 شمسي، همزمان با سالروز ميلاد مقدس و مبارك خاتم‌الأنبياء و اشرف‌الرسل، حضرت محمد بن عبدالله (صلي الله عليه و آله) و ميلاد ميمون و مبارك پيشواي ششم شيعيان جهان، امام جعفرصادق علیه السلام، از نسل پدري عالم و متقي، يعني آيت الله عطاءالله فقيه‌امامي و مادري صالحه و بافضيلت، يعني گوهر بيگم امامي العريضي كه هر دو منتسب به امامزادة عظيم‌الشأن علي ابن جعفر عريضي فرزند امام صادق علیه السلام هستند، در محله‌اي در جوار امامزاده آقا سيّد زين‌العابدين علي، معروف به امامزاده درب‌امام، پا به عرصة اين جهان گذاشتند.
نسب باشرافت
سید احمد فقیه امامی، بایک سلسله نسب مشخص با سی واسطه، به پیشوای ششم، رئیس مذهب،امام جعفر صادق علیه السلام انتساب پیدا می کنند.
در نسب ایشان چهره های مهم علمی و مذهبی و تاثیر گذار در جامعه مسلمین و جود دارد که می توان به:
- علی بن جعفر عریضی
- شمس الدین عیسی الرومی النقیب
- سید زین العابدین علی (معروف به امامزاده درب امام)
- سید امیر ابوطالب امامی
- آقا سید علی امامی العریضی
- عطاء الله فقیه امامی
خاندان
سادات امامی همگی نسل اندر نسل ساکن محله امامزاده درب‌امام بوده و سمت متولی شرعی آستانة مذکور را عهده دار بودند. بر طبق شجرنامة موجود، نسب نامة سادات امامی به امام جعفر صادق(ع) منتهی می گردد. این خاندان از سلسلة سادات عریضی بوده و به علی بن جعفر عریضی فرزند امام جعفر صادق(ع) منتسب می گردند. از این جهت هم حسنی نسب و هم حسینی نسبند. علت تسمیة این خاندان به امامی نیز به جهت شهرت آنان در دوران غلبة مذهب تسنن است و از آن جا که در آن دوران نیز این خاندان مذهب تشیع جعفری دوازده امامی داشته اند، از سوی اهل سنت به سادات امامی معروف گردیدند. جد پدری سید، سید عبدالباقی در رواق مطهر حضرت اباعبدالله الحسین، علیه السلام، مدفون است. جد مادری وی سید محمدباقر معروف به پیشنماز بود که در جبل عامل لبنان اقامت داشت و پیرو دعوت شیخ بهایی و بنابر امر شاه عباس صفوی برای اقامة نماز جماعت در مسجد شاه به اصفهان آمد و به امامت جماعت آن مسجد مشغول گردید. وی نیز از علمای بزرگی بود که کتابهای متعددی از خود برجای گذاشت که هم اکنون در کتابخانة مدرسة صدر موجود است. پس از فوت نیز در تکیة سید رضی مدفون گردید. جد پدری سید احمد، سید محمد از علمای روزگار خود و خوشنویس ماهری بود که به خط نسخ تسلط کامل داشت. قرآنی به خط وی و نیز کشف الآیاتی در خاتمة قرآن مجید به خط او موجود می باشد. همچنین به جهت علاقة ایشان به خوشنویسی، منابر خود را نیز با خط خویش مزین نموده بود. وی علاوه بر اقامة جماعت در مسجد آقا علی سقا به مطالعه و تدریس مشغول بود.
