آيت الله لنگرودی

{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}

آيت الله سيد مرتضي لنگرودي

مرحوم آيت الله حاج سيد مرتضی فرزند سيد حسين فرزند قاضی مير سعيد لنگرودی معروف به آيت الله لنگرودی یکی از آيات و مدرسين بزرگ فقها در قرن اخير است. فقيهی محقق و متتبع، مجتهدی اصولی، مفسری محدث و مدقق بود.معظم له در سال 1306 در یکی از قصبات لنگرود متولد شد. در اوايل جوانی مدتی در دار العلم قزوين بود بعدا وارد تهران شد و چند سالی از محضر آيات تنکابنی و حاج شيخ عبد النبی نوری کسب علوم فقهی می نمود و سپس در سال 1338 عازم نجف اشرف گرديد و سالها از محضر آيت الله بلاغی، آيت الله نائينی، آقا ضياء عراقی و مرحوم اصفهانی عليهم الرحمه استفاده می نمود و خود به درجه اجتهاد و مقام استادی ارتقاء یافت و در مراجعت از عتبات مدتی در جمله اساتيد حوزه قم بود، ولی ديری نگذشت که به نجف مراجعت نمود و تا سال 1361 در سلک مدرسين حوزه نجف قرار گرفت. مرحوم آيت الله لنگرودی از سال 1361 تا سال 1372 بنا به دعوت اهالی تهران در مسجد حاج ابو الفتح نزديک خيابان خراسان به اقامه جماعت و خدمت مذهبی اشتغال داشت. پس از یازدهم سال مجددا وارد حوزه قم گرديد و در رديف اساتيد بزرگ حوزه تا آخر عمر از وجود او علمای اعلام بهره مند بودند. آيت الله لنگرودی تقريرات آيت الله نائينی را در اصول فقه به رشته تحرير برد و رسائلی در طهارة، صلوة، خمس و متاجر در چند جلد از خويش به یادگار گذاشت و سرانجام در روز پنجشنبه نوزدهم صفر سال 1383 در قم وفات نمود و در حرم فاطمه معصومه سلام الله علیها جنب علما مدفون شد.

منبع::تبیان