خالد بن ولید
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
خالد بن وليد بن مغيره از اشراف قريش و از نقش آفرينان سپاه شرك در غزوه بدر، اُحُد و خندق و از اسلام آورندگان سال هشتم هجرت بود.[۱]
برخى مفسران، مقصود از «غمّاً بغَمٍّ» در آيه 153 سوره آل عمران(3) را تسلّط و چيرگى خالد بر سپاه اسلام در نبرد اُحُد دانسته اند. [۲] بنا به نقل برخى مفسّران آيه 36 سوره زمر(39) پس از درنگ خالد در اجراى دستور پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله براى نابودى بت مورد پرستش مشركان نازل شد و عدم ترس از غير خدا را گوشزد نمود.[۳]
نيز در پى پرسش خالد از رسول خدا صلى الله عليه و آله مبنى بر وصول مطالبات ربوى پدرش از طايفه ثقيف آيه 278 سوره بقره(2) نازل شد و خداوند مردم را به شدت از اين كار نهى كرد.[۴]
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد 12، صفحه 268.