محمدرضا نجفی اصفهانی

{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}

حاج شيخ محمدرضا فرزند شيخ محمد حسين از دودمان شيخ محمد تقی اصفهانی رحمة الله عليه بود. معظم له در سال 1287 در بيت علم متولد شد و از کودکی علاقه به تحصيلات دينی داشت و قبل از شباب مقدمات علوم را به پايان برد و پس از خاتمه سطوح فقه و اصول در جمله افاضل دانشجويان سيد استاد درآمد. شيخ محمد رضا سالها از کرسی درس آخوند خراسانی، علامه یزدی و آقا شريعت اصفهانی به خوبی بهره مند شد، و خود در فنون اجتهاد و تحقيق مراتب علمی و عملی کم نظير بود. شيخ محمد رضا علاقه خاصی به سيد استاد و بيش از ديگر دانشجويان با سيد در تماس و آمد و شد بود و معتقد بود که اين آيت ربانی از سايرين برتر است.

وی به اتفاق مرحوم کمپانی، مرحوم نائينی، مرحوم حائری یزدی و مرحوم اصفهانی در جمله افاضل حوزه درس سيد استاد قرار گرفت و سپس ضمن استفاده از آيات ديگر به تدريس افاضل علما نيز مشغول بود. شيخ محمد رضا اصفهانی در مراجعت از عتبات در رديف یکی از مراجع و مدرسين بزرگ حوزه اصفهان قرار داشت و از حوزه درس او علمائی چند به مقام استادی رسيدند و مدتها ملجأ و پناه مردم اين استان بود. از آثار اوست: ذخائر المجتهدين در شرح معالم، تنبيهات، حجيت ظن، نقد فلسفه داروین، رفع و شبهات و غيره. معظم له در سال 1362 در سن 75 سالگی در اصفهان وفات نمود.

منبع:سايت شعائر