سید حسین موسوی بهبهانی

سيد حسين فرزند سيد ابراهيم (شهيد بهبهانی) یکی از اعلام بزرگ شيعه در قرن سيزدهم هجری بود. او در سال 1215 در بهبهان متولد شد. ابتدا در زادگاه خود مقدمات علوم فقهی را به پايان برد و سپس وارد حوزه عراق شد و سالها در عتبات از محضر علما مخصوصا شيخ انصاری برخوردار بود تا به اخذ درجه اجتهاد نائل آمد. بهبهانی بعد از فوت شيخ انصاری وارد حوزه کربلا شد و تا آخر عمر جزء مدرسين و مجتهدين حوزه کربلا بود. بهبهانی در جنب حرم حضرت ابوالفضل قمر بنی هاشم عليه السلام ساليان متمادی اقامه جماعت و ترويج مذهب می نمود.

علامه امينی در شهداء الفضيله می نويسد: اين سيد بزرگوار در سال هزار و سيصد به قصد فريضه حج عازم مکه معظمه گرديد. پس از مراسم حج، آنگاه که از مکه به قصد زيارت مدينه منوره حرکت می کرد، قبل از ورود به مدينه قافله حاجيان شب هنگام که قصد استراحت داشتند، در خارج از چادر عربی که در کمين او بود ناگهان با ضرباتی سخت بر جان اين فرزند رسول حمله ور شد و او را شهيد نمود، سپس جسد او را در بقيع به خاک سپردند.

بعد از وفات او فرزند بزرگوارش سيد کاظم موسوی در کربلا وارث علوم پدر گرديد، اما طولی نکشيد در زمان تسلط دولت عثمانی خانه اين سيد بزرگوار را در کربلا به آتش کشيدند و آثار گرانبهای او و پدر شهيدش را از بين بردند. پس از وفات سيد کاظم، عالم متقی سيد ابراهيم موسوی که از افاضل شاگردان ميرزای بزرگ بود وارث علوم آنان گرديد و بدين ترتيب تا عصر حاضر دودمان شهيد از پرچمداران مکتب علوی یکی پس از ديگری گرديدند.