عبدالعزیز بن باز
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
یكی از علمای وهابیت كه نقش مهمی در احیای تفكٌرات، ابنتیمیه و شاگردش ابن قیم جوزیه و محمدبن عبدالوهاب داشته است، عبدالعزیز بن باز است كه نزد وهابیان به مفتی اعظم مشهور است.
محتویات
زندگی نامه
عبدالعزیز بن عبدالله بن عبدالرحمن بن محمد بن عبدالله بن باز در شهر ریاض «پایتخت عربستان» در ماه ذی الحجه سال 1330 هجری به دنیا آمد و بعد از مدتی قرآن را حفظ كرده و نزد سعد وقاص بخاری، تجوید قرآن را آموخت و علوم شریعت را از مشاهیر علمای نجد مانند؛ شیخ محمد بن عبدالطیف بن حسن الشیخ، شیخ صالح بن عبدالعزیز بن عبدالرحمن بن حسین آل الشیخ، الشیخ سعد بن حمد آل الشیخ، فراگرفت كه بیشترین استفاده علمی را از محمود بن ابراهیم بن عبدالطیف الشیخ برده است.[۱]
بن باز[۲] كه صرف شاگردی نزد اساتید را یك نوع فریب نفس می‌دانست، عزم خود را راسخ كرده و تلاش تحقیقی خود را از مهمترین كتب اهل سنت با جدیت تمام ادامه داد تا این كه در علوم شریعت، متن حدیث، سند و بحث توحید طبق شیوه سلف و فقه حنبلی به چنان نبوغی رسید كه از مشهورترین علماء حنفی بشمار رفت.[۳]
فعالیت‌های مهمّ بن باز
بن باز در سال 1357 هجری قمری به مدت چهارده سال كرسی قضاوت را به عهده گرفت و در سال 1372 قمری به مدت یک سال در معهد علمی در ریاض دعوت به تدریس شد و در سال 1381 به عنوان نائب رئیس دانشگاه بین المللی جامعة اسلامی در مدینه منوره مشغول بکار شد [۴] بن باز در سال 1395 به دستور پادشاه عربستان به عنوان ریاست "البحوث العلمیة والإفتاء والدعوة والإرشاد" درآمد كه جایگاه وی در این پست مانند جایگاه یك وزیر در حكومت عربستان بود تا این كه در سال ۱۴۱۴ به عنوان مفتی بزرگ عربستان سعودی به مجلس علما معرفی گردید و ریاست هیئت بزرگ علماء را تا زمان مرگش به عهده گرفت.[۵]
وی علاوه بر فعالیت‌های ذكر شده، عضوء هیئت علمی كبار علماء مكه، عضو مجلس اعلای دانشگاه اسلامی مدینه، رئیس مجلس اعلای عالمی در مساجد و غیره نیز به شمار می‌رفت.[۶]
بنباز و تمجیدهای وهابیان
وهابیان از وی به عنوان عالم جلیل القدر،[۷] شیخ الاسلام والمسلمین مفتی اول داخل و خارج كشور.[۸] علامّه [۹]محدثّ فقیه،[۱۰] یاد می‌كنند و می‌گویند: بن باز، مرجع علماء بود و هرگاه برای علماء مشكلات علمی پیش می‌آمد جهت حل آن به او رجوع می‌كردند.[۱۱]
آثار علمی بن باز
بیش از شصت كتاب و دهها مقاله از عبدالعزیز بن باز در زمینه تفسیر، حدیث، فقه و احكام و غیره به جای مانده است كه به چند نمونه اشاره می‌كنیم.
- الفوائد الجلیة فی المباحث الفرضیة.
- التحقیق والإیضاح، لكثیر من مسائل الحج، والعمرة، والزیارة ( توضیح المناسك).
- التحذیر منالبدع و یشتمل على أربع مقالات مفیدة (حكم الاحتفال بالمولد النبوی و لیلة الإسراء والمعراج و لیلة النصف من الشعبان و تكذیب الرؤیا المزعومة من خادم الحجرة النبویة المسمى الشیخ أحمد).
- رسالتان موجزتان فی الزكاة والصیام.
- العقیدة الصحیحة و ما یضادها.
- وجوب العمل بسنة الرسول صلى الله علیه و سلم و كفر من أنكرها.
- الدعوة إلى الله و أخلاق الدعاة.
- وجوب تحكیم شرع الله و نبذ ما خالفه.
- حكم السفور والحجاب و نكاح الشغار.
- نقد القومیة العربیة.
- الجواب المفید فی حكم التصویر.
- الشیخ محمد بن عبدالوهاب (دعوته وسیرته).
- ثلاث رسائل فی الصلاة
- كیفیة صلاة النبی صلى الله علیه و سلم
- وجوب أداء الصلاة فی جماعة
- أین یضع المصلی یدیه حین الرفع من الركوع
- حكم الإسلام فیمن طعن فیالقرآن، أو فی رسول الله صلى الله علیه و سلم
- حاشیة مفیدة على فتح الباری، وصلت فیها إلى كتاب الحج
- رسالة الأدلة النقلیة والحسیة على جریان الشمس و سكون الأرض و إمكان الصعود إلى الكواكب
- إقامة البراهین على حكم من استغاث بغیر الله أو صدق الكهنة والعرافین
- الجهاد فی سبیل الله
- الدروس المهمة لعامة الأمة
- فتاوى تتعلق بأحكام الحج، والعمرة والزیارة
- وجوب لزوم السنة، والحذر من البدع[۱۲]
عبدالعزیز روز دوشنبه 27 ماه محرم در سال 1420 در سن نزدیك به 90 سالگی وفات نمود سپس ملک فهد و ولیعهدش عبدالله بن فهد در مسجدالحرام مکه بر جنازه او نماز خواندند.
بن باز و فتواهای خلاف قرآن، سنٌت و عقل
كتاب‌های مفتی بزرگ عربستان نه تنها خلاف قرآن و سنّت پیامبر صلی الله علیه وآله و صحابه میباشد بلكه عقل هیچ بشری هم آن را نمی‌پذیرد به عنوان نمونه مواردی را ذكر می‌كنیم تا بیشتر با افكار این مفتی و رهبر دینی وهابیت آشنا شویم.
بن باز و فتوای شرك شیعه
بن باز بخاطر خوش خدمتی مورد توجه ملك فهد بود و از جمله خوش خدمتی او هم صدور فتواهای ضدشیعی وی بود. او از جمله علمای وهابی است كه حكم كافر بودن شیعیان را صادر كرد كه به دنبال این حكم، شاهد كشتار زیادی از شیعیان در سرار جهان توسط پیروان بن باز یعنی وهابیت تندرو تا حال هستیم.
هیأت عالی افتای سعودی پیرامون سؤالی دربارهی ارتباط و رفت و آمد و ازدواج با شیعیانی كه هنگام بلندشدن از زمین «یاعلی، یاحسین» می‌گویند، چنین فتوا صادر كردند كه اگر واقعیت چنین است كه آنها علی و حسن و حسین علیهم السلام و مانند آنها را می‌خوانند، در این صورت آنها مشركند و دچار شرك اكبر شده‌اند كه از دین اسلام خارجند پس ازدواج زنان مسلمان ما با آنها و ازدواج زنان آنها با ما حلال نیست و خوردن گوشتی كه آنها ذبح كرده‌اند نیز بر ما حلال نیست.[۱۳]
این فتوی به امضاء چهارتن[۱۴]از اعضای هیأت عالی سعودی رسیده كه رئیس هیات عبدالعزیزبن عبدالله بن باز بود.
بن باز كه حقیقت را بر روی خود بسته است، چطور یا علی و یا حسین گفتن را شرك و منافات با توحید میداند در حالی كه در قرآن كمك خواستن از دیگران به طور صریح وجود دارد. آیا بن باز نعوذ بالله از خدا بهتر توحید را می‌فهمد؟ قرآن در بیان جریان كمك خواستن فرزندان یعقوب از زبان آنها چنین میفرماید: «قَالُواْ يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ».[۱۵] ای پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه كه ما خطاكار بودیم!
اگر كمك خواستن با گفتن «یاعلی» شرك است، پس «ای پدر» گفتن فرزندان هم شرك است؛ چرا حضرت یعقوب علیه السلام كه پیامبر خدا بود، آنها را مشرك ندانست بلكه در جواب درخواست استغفار آنها كه نوعی یاری خواستن بود، قول یاری كردن را كه همان استغفار بود، به آنها داد و گفت: «قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ»[۱۶]؛ بزودی برای شما از پروردگارم آمرزش می‌طلبم كه او آمرزنده و مهربان است!
حضرت یعقوب علیه السلام كه پیامبر خدا بود به آنها قول داد كه در آینده نزدیك از خداوند برای آنها طلب استغفار خواهد كرد اگر توسل به غیرخدا شرك بود، حضرت یعقوب علیه السلام نباید به آنها چنین قولی می‌داد و باید آنها را از این كار شرك‌آلود نهی می‌كرد.[۱۷]
مفتی اعظم عربستان، در «نواقض الإسلام» كفر شیعیان را اثبات می‌كند و دلائلی كه موجب كفر می‌شود را با نام «نواقض» مطرح می‌كند و بیان می‌كند كه دومین ناقض كه انسان را از اسلام بیرون می‌كند، این است كه كسی كه بین خود و خدا واسطه قرار دهد و از آن واسطه چیزی بخواهد و از آنان شفاعت بطلبد و به آنها توكل كند، چنین افرادی به اجماع علماء و دانشمندان اسلام كافر هستند.[۱۸]
در اینجا نیز علاوه بر آیه قبلی كه فرزندان یعقوب علیه السلام، پدر را واسطه بین خود و خدا قرار دادند آیه‌ای وجود دارد كه مومنان را جهت تقرب به خدا به واسطه داشتن و یافتن وسیله تشویق كرده و چنین میفرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُواْ فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»؛[۱۹] ای كسانی كه ایمان آورده‌اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و وسیله‌ای برای تقرب به او بجوئید.
در این آیه وسیله به طور مطلق آمده است و مقید نیز نشده كه وسیله حتماً باید قرآن باشد و انسان نباشد، زنده باشد و مرده نباشد بلكه مطلق است. خداوند در آیه دیگر مصداق وسیله «پیامبر صلی الله علیه و آله» را هم به مردم معرفی می‌كند و بیان می‌كند كه واسطه‌ی آنها كه پیامبر صلی الله علیه و آله است، اگر برای آنها استتغفار كند، خدا هم بخاطر این واسطه گناهان آنها را می‌بخشد. خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید: «وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوكَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا»[۲۰] و اگر آنان، هنگامی كه به خود ستم می‌كردند (و فرمان های خدا را زیر پا می‌گذاردند) به نزد تو می‌آمدند و از خدا طلب آمرزش می‌كردند و پیامبر صلی الله علیه و آله هم برای آنها استغفار می‌كرد خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند».
این آیه، صراحت دارد كه آمدن به طرف پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و او را بر درگاه خدا شفیع قرار دادن و وساطت و استغفار آن حضرت برای گنهكاران نه تنها شرك نیست[۲۱]؛ بلكه سبب پذیرش توبه و رحمت خدا هم می‌شود. اگر وساطت، دعا، استغفار و شفاعت خواستن از پیامبر صلی الله علیه و آله شرك بود، چگونه امكان داشت كه خداوند چنین دستوری را به گنهكاران بدهد!
این درخواست استغفار نیز فقط شامل دوران حیات پیامبر صلی الله علیه و آله نمی‌شود؛ زیرا حیات و ممات ایشان با هم فرقی ندارد همچنان كه علمای اهل سنت به زنده بودن انبیاء بعد از مرگ تصریح كرده‌اند. از جمله آنها آلوسی است كه معتقد است:[۲۲]حیات انبیاء علیهم السلام، حیاتی است برزخی و برتر از حیات شهدا كه خداوند متعال در مورد ایشان فرموده است كه «بل أحیاء عند ربهم یرزقون».[۲۳]ایشان زنده اند نزد پرورگارشان روزی داده می‌شوند. آلوسی، زنده بودن انبیاء را طبق روایات صحیح، امر مسلم و ثابت دانسته و روایتی را به عنوان شاهد از رسول خدا صلی الله علیه و آله برای اثبات حرف خود نقل می‌كند كه حضرت فرمودند: «الأنبیاء أحیاء فی قبورهم یصلون»[۲۴]پیامبران در قبرهای خود زنده‌اند و مشغول نمازند.
سبكی نیز قریب به سخن آلوسی، كلامی دارد كه زنده بودن انبیاء را در برزخ همچون حیات دنیوی مسلم میداند.[۲۵]
بن باز و مسئله تقریب
بنباز، تقریب بین شیعیان و اهل سنت را جایز ندانسته و معتقد است تقریب بین شیعیان و مسلمانان غیرممكن است و علت آن را وجود اختلافات متعدد در موضوع اعتقادات یکدیگر مانند توحید به خدا و اخلاص و محبت به صحابه.
بر همین اساس به نظر وی تقریب بین شیعه و اهل سنّت به سبب اختلاف عقیده ممكن نیست.[۲۶]
مفتی عربستان گویا آیه اعتصام را نخوانده است كه خدا میفرماید: «وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ»[۲۷]و همگى به ریسمان خدا (قرآن و اسلام و هر گونه وسیله وحدت) چنگ زنید و پراكنده نشوید.
خداوند امر به اتحاد می‌كند در حالی كه بن باز برخلاف قرآن، امر به اختلاف می‌كند آیا این مخالفت با نص صریح قرآن نیست؟! نكتهای كه درباره تقریب و وحدت باید به آن اشاره كنیم این است كه اهداف تقریب و وحدت، یكی كردن مذاهب و از بین بردن دیگر مذاهب، نیست قطعاً مدعیان وحدت، این چنین هدفی نداشتند. بلكه بنیان‌گذاران وحدت به ویژه حضرت آیت الله العظمی بروجردی موسس «دارالتقریب بین المذاهب الإسلامیة» در مصر و الأزهر، همواره این ندا را سر می‌دادند كه هدف ما تقریب میان مذاهب است نه توحید مذاهب.
بن باز و مراسم میلاد رسول اكرم صلی الله علیه و آله
عبدالعزیز بن باز در فتوایی، مراسم میلاد گرفتن برای پیامبر صلی الله علیه و آله را بدعت در دین دانسته[۲۸]و آن را مستند به اعمال سلف میداند.[۲۹]
مفتی اعظم و صلوات بر رسول اكرم صلی الله علیه و آله
بنباز، درود فرستادن[۳۰]بر رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم قبل از اذان و بعد از اذان را از بدعت هایی میداند كه در دین ایجاد شده است.[۳۱] و این حرفش را مستند به روایت رسول اكرم صلی الله علیه و آله می‌كند كه فرمودند: «هر كس بر دستورات دینی ما چیزی بیفزاید، مردود است».[۳۲] و همچنین فرموده است: هر كس عملی را انجام دهد كه ما به آن دستور نداده ایم، قبول نمی‌شود.[۳۳]
برگزاری مراسم برای پیامبران و صالحان، بدعت است
رئیس (بن باز) و هیئت دائم افتای سعودی در پاسخ به سؤالی پیرامون برپایی مراسم مولودی و سوگواری برای پیامبران و صالحان و همچنین مراسم بزرگداشت آنها، چنین فتوا داده‌اند كه برپایى مراسم جشن براى انبیاء و صالحان كه دنیا رحلت كرده‌اند، جایز نیست و نیز زنده داشتن یاد آنان در ایام ولادت و برداشتن علم‌ها و قرار دادن چراغ‌ها و شمع‌ها بر روى قبر آنان و ساختن قبه‌ها و مساجد بر روى ضریح‌هاى آنان یا پوشاندن روى آنها یا مثل این اعمال جایز نیست؛ زیرا تمام آنچه كه ذكر شد از بدعت‌هایى است كه در دین به وجود آمده است و از وسایل شرك است؛ چون كه پیامبر صلی الله علیه و آله و انبیاء و صالحان گذشته این كارها را انجام ندادند و نیز صحابه با پیامبر صلی الله علیه و آله و هیچ یك از ائمه مسلمین در آن سه قرنى كه پیامبر صلی الله علیه و آله گواهى داده كه بهترین قرن‌ها بعد از او است، نسبت به هیچ یك از اولیا و صالحان انجام ندادند.[۳۴]
مفتی اعظم وهابیت چگونه وبا چه ملاكی سوگواری را كه بر خواسته از احساسات درونی است، بدعت میداند؟ اگر اشك و گریه چیز لغوی و بی خودی بود چرا خدا در وجود انسانها قرار داد.
اگر مراسم گرفتن بدعت است باید بن باز – نعوذ بالله - اول پیامبر صلی الله علیه و آله را بدعت گذار بداند؛ زیرا رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از جنگ احد راهی مدینه شد در آن هنگام زنان انصار در سوگ شهدای خویش می‌گریستند. پیامبر صلی الله علیه و آله با شنیدن ناله عزاداران، از شهادت و غربت عمویش حمزه یاد كرد و فرمود: لكن حمزة لابواكی له فجئن نساء الأنصار یبكین على حمزة عنده، فاستیقظ و هن یبكین.[۳۵]و با قائل شدن به هروله كردن[۳۶]«اما عمویم حمزه گریه كن ندارد زن‌هاى انصار آمدند و پیش او بر حمزه گریه كردند تا این كه پیامبر صلی الله علیه و آله صدای ناله زنان انصار را شنید كه برای حمزه گریه می‌كردند».
همچنین پس از كشته شدن جعفر پسر ابی طالب در جنگ موته پیامبر صلی الله علیه و آله به خانه او رفت و با حضورش موجب تسلی دل خانواده او شد در این هنگام فاطمه سلام الله علیها با صدای «واعمّاه» و گریه كنان وارد شد و پیامبر صلی الله علیه و آله در این هنگام فرمود: سزاوار است بر مثل جعفر گریستن، پس گریه كنندگان بر همچون جعفر بگریند».[۳۷]
در این صورت آیا كار پیامبر صلی الله علیه و آله بدعت بود؟ و یا اگر دیگران این بدعت را انجام می‌دادند چرا حضرت نهی نكردند؟ فتواها وافكار ضدشیعی و غیرعقلی بن باز به عنوان مفتی بزرگ وهابیت و اهل سنت عربستان بیشتر از آن است كه در این مقاله بگنجد، او نه تنها بر علیه شیعه موضع می‌گیرد و حكم شرك را بر آنها جاری می‌كند بلكه معتقدین به ثابت بودن خورشید را هم از قلم تكفیر جا نگذاشته است.[۳۸] خدا (دویدن خدا) جسمیت را بر خدا ثابت كرده است كه این طور اعتقاد و نشر آن با كتاب خدا و سنت رسول خدا صلی الله علیه و آله و عقل، به كلی تعارض دارد.
پانویس
- ↑ عفیفی، عبدالرزاق، اتحاف النبلاء بسیرة العلامة عبدالرزاق، مكه، ص 104-105.
- ↑ بن باز در سال 1336 دچار یك نوع بیماری در چشم شدند كه این بیماری باعث ضعف در دید ایشان شد تا این كه بعد از مدتی در سال 1350 بینایی خود را به طور كامل از دست دادند.
- ↑ عفیفی، اتحاف النبلاء بسیرة العلامة عبدالرزاق، مكه، ص 105؛ عمیر مدخلی، شیخ ربیع بن هادی، تذكیر النابهین بسیر أسلافهم حفاظ الحدیث السابقین اللاحقین (بی جا)، (بی تا)، ص 320.
- ↑ عفیفی، اتحاف النبلاء، ص 105.
- ↑ همان، ص 104.
- ↑ عمیر المدخلی، شیخ ربیع بن هادی، تذكیر النابهین بسیر أسلافهم حفاظ الحدیث السابقین اللاحقین (بی جا)، (بی تا)، ص321.
- ↑ ابوشامه، عبدالرحمن بن إسماعیل أبو شامة وفات: 665، الباعث على إنكار البدع والحوادث، تحقیق: عثمان أحمد عنبر، قاهره، دارالهدى 1398-1978، چاپ اول، ج1، ص105.
- ↑ شحود، علی بن نایف، مشاهیر أعلام المسلمین، حقوق الطبع متاحة للهیئات العلمیة والخیریة، ص139.
- ↑ سعدی، عبدالرحمن بن ناصر بن عبدالله السعدی، التنبیهات اللطیفة، (المتوفى: 1376هـ) دارالنشر، ج1، ص8.
- ↑ مدخلی، تذكیر النابهین، ص 322.
- ↑ عباد، عبدالمحسن بن حمد العباد البدر، الشیخ عبدالعزیز بن باز نموذج من الرعیل الأول، ص17. این استاد دانشگاه درباره او گوید: «كان مرجعاً للعُلماء، إذا جاءت المشكلاتُ رجعُوا إلیه فی حلِّها و معرفة حكمها».
- ↑ مدخلی، تذكیر النابهین بسیر أسلافهم حفاظ الحدیث السابقین اللاحقین همان، ص321.
- ↑ دویش، أحمد بن عبدالرزاق، فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة والإفتاء، ریاض، رئاسة إدارة البحوث العلمیة والإفتاء - الإدارة العامة للطبع، چاپ اول، ج3، ص486. «إذا كان الواقع كما ذكرت من دعائهم علیا والحسن والحسین ونحوهم فهم مشركون شركا أكبر یخرج من ملة الإسلام، فلا یحل أن نزوجهم المسلمات، ولا یحل لنا أن نتزوج من نسائهم، ولا یحل لنا أن نأكل من ذبائحهم».
- ↑ اعضای هیأت: عبدالرزاق عفیفی، عبداللّه بن غَدَیان و عبد اللّه بن قعود بودند.
- ↑ سوره یوسف/97.
- ↑ سوره یوسف/98.
- ↑ وهابیت توسل به زنده را جایز می‌دانند ولی توسل به مرده را حرام می‌دانند و این آیه را هم حمل به زمان حیات می‌كنند.
- ↑ بن باز، عبدالعزیز، نواقض الإسلام، سعودی، وزارة الشؤون الإسلامیة والأوقاف والدعوة والإرشاد، 1410هـ چاپ اول، ص2: الثانی «من جعل بینه و بین الله وسائط یدعوهم و یسألهم الشفاعة و یتوكل علیهم فقد كفر إجماعا».
- ↑ سوره مائده/35.
- ↑ سوره نساء /64.
- ↑ هر چند وهابیان كمك خواستن از شخص زنده را اشكال نمی دانند ولی می شود از آیه استفاده كرد كه خواستن از پیامبر صلی الله علیه و آله شامل بعد از مرگ ایشان نیز می شود.
- ↑ سوره آل عمران، 169.
- ↑ آلوسی، نعمان بن محمود، وفات: 1317هـ، الآیات البینات فی عدم سماع الأموات على مذهب الحنفیة السادات تحقیق: محمد ناصرالدین الألبان، دارالنشر: 1399هـ، چاپ: دوم، ج1، ص 39. «أما حیاة الأنبیاء علیهمالصلاة والسلام الحیاة البرزخیة التی هی فوق حیاة الشهداء الذین قال الله تعالى فیهم «بل أحیاء عند ربهم یرزقون فأمر ثابت بالأحادیث الصحیحة قال بخاری عصره شیخ مشایخنا الشیخ علی السویدی».
- ↑ عسقلانی شافعی، أحمد بن علی بن حجر أبو الفضل، وفات 852، فتح الباری شرح صحیح البخاری تحقیق: محب الدین الخطیب، بیروت، دارالمعرفة - بیروت، ج6، ص487.
- ↑ حلبی، علی بن برهان الدین الحلبی، وفات: 1044 السیرة الحلبیة فی سیرة الأمین المأمون، بیروت، دارالمعرفة - 1400، ج2، ص432. «حیاة الأنبیاء والشهداء كحیاتهم فی الدنیا».
- ↑ بن باز، عبدالعزیز، مجموع فتاوى، عربستان، موقع الرئاسة العامة للبحوث العلمیة والإفتاء، ج5، ص156 «التقریب بین الرافضة و بین أهل السنة غیرممكن؛ لأن العقیدة مختلفة، فعقیدة أهل السنة والجماعة توحید الله وإخلاص العبادة لله سبحانه وتعالى، وأنه لایدعى معه أحد لاملك مقرب ولا نبی مرسل، وأن الله سبحانه وتعالى هو الذی یعلم الغیب، ومن عقیدة أهل السنة محبة الصحابة رضی الله عنهم جمیعا والترضی عنهم والإیمان بأنهم أفضل خلق الله بعد الأنبیاء وأن أفضلهم أبوبكر الصدیق، ثم عمر، ثم عثمان، ثم علی، رضی الله عن الجمیع، والرافضة خلاف ذلك فلا یمكن الجمع بینهما، كما أنه لایمكن الجمع بین الیهود والنصارى والوثنیین و أهل السنة، فكذلك لایمكن التقریب بین الرافضة وبین أهل السنة لاختلاف العقیدة التی أوضحناها».
- ↑ سوره آل عمران، 103.
- ↑ آیت الله سبحانی در كتاب آیین وهابیت صفحه 173 برپایی روز ولادت و بعث پیامبر صلی الله علیه و آله را مصداق (عزروه) در سوره اعراف 157 میداند كه دلالت بر تكریم رسول خداست.
- ↑ دویش، فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة والإفتاء، ج4، ص217. «إقامة مولد النبی صلى الله علیه و سلم من الأمور المبتدعة، وقد ثبت عن رسول الله صلى الله علیه و سلم أنه قال: «من أحدث فی أمرنا هذا ما لیس منه فهو رد»، و فی روایة: «من عمل عملًا لیس علیه أمرنا فهو رد»، و هذا لم یفعله الرسول، ولم یأمر به، ولم یر أحدًا فعله وسكت عنه، ولا فعله خلفاؤه من بعده، وهكذا سلف الأمة فی القرون الثلاثة المفضلة لم یفعلوه ثم ابتدعت إقامته».
- ↑ بن باز چگونه این را بدعت می داند ولی وقتی كه علمای اهل سنت گفتن كلماتی را در وسط اذان مشروع می‌دانند آن را بدعت نمی‌داند در حالی كه در سنت پیامبر صلی الله علیه و آله وجود نداشت. مانند سلام دادند در وسط سلابه امیر «السلام علیك ایها الامیر» سرخسی حنفی، شمس الدین ابوبكر محمد بن أبی سهل (متوفى 483هـ)، المبسوط، بیروت، دارالمعرفة، ج1، ص 131 و مغربی، محمد بن عبدالرحمن ابوعبدالله (متوفى: 954هـ)، مواهب الجلیل لشرح مختصر خلیل، بیروت، دارالفكر، 1398هـ، چاپ دوم. ج2، ص 83.
- ↑ دویش، فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة والإفتاء، ج4، ص146. «ذكر الصلاة والسلام على الرسول صلى الله علیه وسلم قبل الأذان وهكذا الجهر بها بعد الأذان مع الأذان من البدع المحدثة فی الدین».
- ↑ بخاری، محمد بن إسماعیل أبوعبدالله البخاری الجعفی وفات: 256، صحیح البخاری، تحقیق: مصطفى دیب البغا، بیروت، دار ابن كثیر، الیمامة 1407-1987، چاپ دوم، ج2، ص959. «من أحدث فی أمرنا هذا ما لیس منه فهو رد».
- ↑ بخاری، صحیح البخاری، ج6، ص2675. «الدین من عمل عملا لیس علیه أمرنا فهو رد».
- ↑ دویش، فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة والإفتاء، ج4، ص269. «لایجوز الاحتفال بمن مات من الأنبیاء والصالحین ولا إحیاء ذكراهم بالموالد ورفع الأعلام، ولا بوضع السرج والشموع على قبورهم، ولا ببناء القباب والمساجد على أضرحتهم أو كسوتها أو نحو ذلك؛ لأن جمیع ما ذكر من البدع المحدثة فی الدین، ومن وسائل الشرك، فإن النبی صلى الله علیه وسلم لم یفعل ذلك بمن سبقه من الأنبیاء والصالحین ولا فعله الصحابة رضی الله عنهم بالنبی صلى الله علیه وسلم، ولا أحد من أئمة المسلمینفی القرون الثلاثة التی شهد لها صلى الله علیه وسلم بأنها خیر القرون من بعده بأحد من الأولیاء والصالحین أو المملوك أو الحكام.
- ↑ متقی هندی، علاءالدین علی المتقی بن حسام الدین الهندی الوفاة: 975هـ كنزالعمال فی سنن الأقوال والأفعال تحقیق: محمود عمر الدمیاطی، بیروت، دارالكتب العلمیة - 1419هـ - 1998م، چاپ اول، ج15، ص 261.
- ↑ عبدالبر، یوسف بن عبدالله بن محمد بن عبدالبر الوفاة: 463، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق: علی محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل - 1412، چاپ اول، ج1، ص243. «ولما أتى النبی نعى جعفر اتى امرأته اسماء بنت عمیس فعزاها فی زوجها جعفر و دخلت فاطمة رضى الله عنها وهی تبكی و تقول واعماه فقال رسول الله على مثل جعفر فلتبك البواكی».
- ↑ بن باز، عبدالعزیز، رسالة الأدلة النقلیة، والحسیة على جریان الشمس وسكون الأرض وإمكان الصعود إلى الكواكب، مكه لطباعه والاعلام، 1395ه، ص 17.
- ↑ بن باز، عبدالعزیز، مجموع فتاوى: تحقیق و چاپ، محمد بن سعد الشویعر، موقع الرئاسة العامة للبحوث العلمیة والإفتا، ج3، ص62.
منابع
وحید خورشید، عبدالعزیز بن باز، دانشنامه پژوهه بازیابی: 4 بهمن 1391.
