عبدالخالق یزدی خراسانی
یزدی خراسانی، عبدالخالق
قرن: 13
(وف 1268 ق)
عالم دینى، واعظ و مدرس. وى در ابتدا از شاگردان شیخ احمد احسائى بود. فقه و اصول را در محضر شریفالعلماء مازندرانى فراگرفت. سپس به یزد بازگشت و از آنجا به مشهد مقدس رفت. او از بزرگان علما و از مدرسین مشهور مشهد بود، در توحید خانهى حرم رضوى تدریس مىكرد و علما و فضلاء در مجلس درسش شركت مىجستند.
شیخ آقا بزرگ تهرانى در «طبقات اعلامالشیعه» تألیفات او را دلیل بر وسعت اطلاعات و كثرت دانش وى مىداند. ظاهراً صاحب عنوان متأثر از عقاید شیخ احمد احسائى بوده، چنان كه در «مطلع الشمس» آمده است: "ما بین او كه بر مسلك شیخیه مىرفت با علماء مشهد مجلس مناظرت مكرر منعقد شد."
او در مشهد درگذشت و همان جا دفن شد. از آثار او: «مصائب الائمة علیهم السلام» معروف به «مصائب المعصومین علیهم السلام»؛ «بیتالاحزان»؛ «معین الطالبین»؛ «معین المجتهدین»، در اصول فیه؛ رسالهى «صلاة الجمعة»؛ «مناقب المعصومین علیهم السلام»؛ رسالهى «علم الماسة».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج6، ص159.
