خبال

خَبال به معنای فساد، تباهى است.

واژه خبال در قرآن

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ» ; اى مسلمانان از غير همدينانتان دوست هم راز و صميمى مگيريد، كه آنان در تبهكارى نسبت به شما ذره اى كوتاهى نكنند ، شكست شما آرزوى آنها است ، دشمنيشان در باره شما به زبانهاشان آشكار گرديد ... . زرداب دوزخيان.

خبال در روایت

از امام باقر (ع) روايت است كه فرمود: «ما و پيروانمان از طينت عليين آفريده شديم و دشمنان ما از گل «خبال» (فاسدى از گل و لاى) آفريده شدند».

منبع

• سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.