آیه 111 انعام
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 347
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آیه 111 سوره انعام
«وَلَوْ أَنَّنا نَزَّلْنا إِلَيْهِمُ الْمَلائِكَةَ وَ كَلَّمَهُمُ الْمَوْتى ».[۱]
«شیخ طوسی» درباره این كه براى چه كسانى این آیه نازل گردیده است، دو قول است: اول، ابن عباس گوید: درباره كفار و اشقیائى است كه خداوند می‌داند، ایمان نخواهند آورد.
دوم، این جریج گوید: درباره مسخره‌كنندگان از كفارى نازل گردیده كه خداوند به حالت آن‌ها از حیث ایمان نیاوردن، آگاه بوده به آن اندازه كه اگر ملائكه نیز براى آن‌ها نازل می‌شد و یا مردگان را به خاطر آن‌ها به تكلم درآورده باشد و سایر معجزات آشكار دیگر نیز براى آن‌ها آورده می‌شد. هر آینه از شدت عناد و دشمنى كه دارند، هرگز ایمان نخواهند آورد.
پانویس
- ↑ بقیه آیه، «وَحَشَرْنا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْ ءٍ قُبُلًا ما كانُوا لِيُؤْمِنُوا إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ وَلكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ؛ هر آینه اگر ما براى آن‌ها فرشتگان را فرستاده باشیم و یا مردگان را به سخن گفتن از براى آن‌ها درآوریم و هر چیزى را به گواهى صدق و اعجاز براى آن‌ها برانگیزیم و جمع نمائیم ایمان نخواهند آورد. مگر آن كه خدا بخواهد ولى بیشتر آنان (كسانى اند كه) نادان مى باشند».
