آیه 90 نساء
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 226
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آيه 90 سوره نساء
«إِلَّا الَّذِينَ يَصِلُونَ إِلى قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ مِيثاقٌ».[۱]
«شیخ طوسی» عمر بن شبه گويد: اين قومى كه استثناء شده اند، طائفه بنومدلج اند كه از ميان آنان سراقة بن ملك بن جعثم المدلجى بعد از غزوه احد نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و تعهد سپرد كه به جنگ نپردازد و اگر قريش مسلمان بشوند آنان نيز اسلام بياورند زيرا ميان آنان با قريش معاهده اى در بين بوده.
امام محمدباقر عليه‌السلام فرمايد: كه منظور از إِلى قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ مِيثاقٌ هلال بن عويمر السلمى است چنان كه سدى و ابن زيد و عكرمة نيز چنين گفته اند.[۲][۳][۴]
پانویس
- ↑ بقيه آيه، «أَوْ جاؤُكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَنْ يُقاتِلُوكُمْ أَوْ يُقاتِلُوا قَوْمَهُمْ وَلَوْ شاءَاللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقاتَلُوكُمْ فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقاتِلُوكُمْ وَأَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَما جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلًا؛ مگر اين كه آنان با كسانى كه ميان شما با آن‌ها پيمانى هست پيوسته باشند و يا با اين پيمان نزد شما بيايند كه از جنگ با شما و گروه خودشان كه دشمن شما مى باشند، خوددارى نمايند و اگر خدا مي‌خواست هر آينه آن‌ها را بر شما چيره مى كرد كه با شما به جنگ بپردازند و اگر (از جنگ) كناره‌گيرى نموده و نبرد نكردند و گردن نهادند خداوند راهى براى (چيره‌شدن به آن‌ها) نگذاشته است».
- ↑ در تفسير ابن ابى‌حاتم و تفسير ابن مردويه از حسن بصرى موضوع سراقة بن مالك المدلجى روايت شده و نيز در تفسير ابن ابى‌حاتم از ابن عباس و مجاهد نقل شده كه راجع به هلال بن عويمر السلمى و سراقة بن مالك المدلجى و بنى جذيمة بن عامر بن عبدمناف است.
- ↑ در دنباله شأن و نزول آيه 89 كه از تفاسير على بن ابراهيم و برهان نقل شده بود باز در همان تفاسير چنين افزوده شده كه طائفه اشجع كه خود را در مسير افراد و لشكريان رسول خدا صلی الله علیه و آله ديدند، ترسيدند كه مبادا جنگى در ميان آن‌ها رخ بدهد در اين موقع كه عده آن‌ها به هفتصد نفر مي‌رسيد با رئيس خود بنام مسعود بن رجيلة در شعب سلع فرود آمدند و اين واقعه در ماه ربیع الاول يا ربیع الثانی سال ششم هجرت بوده است. لذا رسول خدا صلی الله علیه و آله اسيد بن حصين را احضار فرمود و به وى دستور داد كه با چند نفر به طرف طائفه اشجع برود و از نيت آن‌ها باخبر شود. اسيد با سه نفر از يارانش به دستور پيامبر به طرف طائفه اشجع رهسپار گرديد. بين اسيد و مسعود ملاقاتى دست داد. مسعود گفت: ما قصد جنگ نداريم بلكه مايل هستيم با پيامبر اسلام عهد و پيمان صلح ببنديم. اسيد موضوع نيت آن‌ها را به اطلاع پيامبر رسانيد. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: طائفه اشجع از جنگ با ما در وحشت افتاده اند و حاضر به صلح شدند، پيامبر حاضر شد كه با آن‌ها صلح كند و ميثاق و عهدى فيما بين برقرار گرديد و اين آيه در اين باره نزول يافت.
- ↑ محمد بن يعقوب كلينى از على بن ابراهيم و او بعد از سه واسطه از فضل ابى‌العباس او از امام صادق علیه‌السلام و نيز در تفسير عياشى از سيف بن عمير او از امام صادق علیه‌السلام روايت شده كه درباره بنى‌مدلج نازل شده است.
