آیه عزت
آیه عرش
بنا به نقلى، پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: علیكم بآیة العِزّ == بر شما باد به (تأمّل یا كثرت قرائت) آیه عز. پرسیدند: ما آیة العزّ؟ فرمود: «و‌قُلِ الحَمدُلِلّهِ الّذِى لَم یَتّخِذ وَلدًا ولَم یَكُن لَه شَریكٌ فِى‌المُلكِ ولَم یَكُن لَه وَلىٌّ مِن الذُّلِّ و كَبّرهُ تَكبِیرًا».[۱] (سوره اسراء/17،111)
این آیه به نفى اعتقاد انحرافى مسیحیان و یهودیان ناظر است كه معتقد بودند: خدا فرزند دارد و مشركان عرب كه براى او شریك مى‌پنداشتند و ستاره‌پرستان و مجوس كه براى او ولى و حامى قائل بودند و مى‌گفتند: اگر اولیاى خدا نبودند، خدا ذلیل و ناتوان بود.[۲]
همان گونه كه گفته شد، این آیه به وسیله شخص رسول صلى الله علیه و آله نام‌گذارى شده است. بنا به نقلى، هنگامى كه كودكان و فرزندان بنى عبدالمطلب زبان به سخن مى‌گشودند، رسول خدا صلى الله علیه و آله این آیه را به آنان مى‌آموخت و نیز در خبر است كه اگر بنده بگوید: اللّه‌اكبر، ثواب آن بیشتر است از دنیا و آنچه در آن است.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 394
