مرقد بكر بن على

اين مرقد در اطراف حله و در سمت راست جاده شهر (كفل) به حله و نزديك جاده اصلى كوفه به حله، در فاصله شش كيلومترى حله واقع شده است. مرقد داراى گنبدى كوچك و بناى آن به اواخر دوران عثمانى‌ها در عراق باز مى گردد. مرقد در سال 1387 ه ق تجديد بنا شده و روى آن گنبد بزرگترى از آجر ساختند كه ارتفاع آن به 9 متر مى‌رسد. مساحت حرم زيرگنبد 25 متر مربع است و روى قبر مطهرش ضريحى ازآهن قرار دارد و بر قبر وى لوحى با اين متن وجود دارد: (اين قبر بكر بن أبى طالب است كه مادرش ليلى دختر مسعود بن خالد تميمى است)

در بررسيهاى بعمل آمده در خصوص اين اسم، متأسفانه هيچگونه اثرى ازآن يافت نشده است و برخى از محققين معتقدند كه منظور از بكر همان ابوبكر بن على بن أبى طالب است كه در مورد اسم او اختلاف نظر است، برخى او را عبدالله و برخى عبيد الله و برخى محمد مى‌دانند و همچنين درباره نام مادرش برخى معتقدند كه مادرش ليلى دختر مسعود بن خالد دارمى است و برخى مى گويند كه مادرش (أم ولد) است. بهرحال بررسى عميق در اين خصوص را بايد به صاحبنظران مربوطه محول نمود.

حرم مرقد در سال 1412 ه ق تجديد بنا شد و تعدادى از رواقها به آن افزوده شد و در سال 1416 ه ق نيز ايوانى به حرم اضافه شد.

ضريح در سمت شمالى حرم واقع شده و از آهن آبكارى شده با آلومنيوم ساخته شده و مساحت آن 1/ 5* 2 متر و بلندى آن 2/ 5 متر است. بخش جلويى ضريح از سه پنجره تشكيل شده كه روى آن سوره حمد نقش بسته است. ديوار اطراف ضريح ديوارآجرى سيمانى بوده و روى آن نام ائمه اطهار نقش بسته است.

حرم داراى سه رواق است كه در سال 1412 ه ق ساخته شده‌اند، دو رواق آن متعلق به زنان و يك رواق متعلق به مردان است. رواق مردان در سمت راست حرم قرار دارد و محرابى نيز درآن تعبيه شده است و دو رواق سمت چپ و شمال حرم متعلق به زنان مى‌باشد.

مرقد ايوانى دارد كه مساحت آن از رواقها كوچكتر است و بوسيله درى چوبى به طول دو متر و عرض دو و نيم متر از حرم جدا مى‌گردد كه روى در مذكورآيه (بسم الله الرحمن الرحيم ولاتحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتاً بل أحياء عند ربهم يرزقون) نقش بسته و زيرآن نوشته شده است: (السلام عليك يا من فدى لأخيه الحسين بنفسه. السلام عليك أيها الشهيد أبوبكر بن على بن أبى طالب).

مرقد داراى صحنى به طول 60 و عرض 40 متر است و باتوجه به اين امر بايد مساحت كل مرقد 240 متر مربع باشد. صحن دو اتاق دارد كه يكى متعلق به خدام مرقد و ديگرى بعنوان انبار مورد استفاده قرار مى‌گيرد. بخشى ازكف صحن موزاييك و بخش ديگرآن سيمانى است.