آیه 6 نساء
نسخهٔ تاریخ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۲۹ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکتها) (صفحهای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 182
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آيه 6 سوره نساء
«وَابْتَلُوا الْيَتامى حَتَّى إِذا بَلَغُوا النِّكاحَ».[۱]
اين آيه درباره ثابت بن رفاعة نازل گرديد كه پدرش رفاعة از دنيا رفت در حالتى كه ثابت طفل بود. عموى وى سرپرست و قيم او قرار گرفت و نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و گفت: يا رسول الله، برادرزاده ام در تحت قيمومت و سرپرستى من است. تكليف من با او چيست؟ و چه وقتى بايد مال او را بدهم؟ سپس اين آيه نازل شد.[۲]
پانویس
- ↑ بقيه آيه، «فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ وَلاتَأْكُلُوها إِسْرافاً وَ بِداراً أَنْ يَكْبَرُوا وَ مَنْ كانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَ مَنْ كانَ فَقِيراً فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ وَ كَفى بِاللَّهِ حَسِيباً؛ بيازمائيد يتيمان را تا هنگامى كه به مرحله ازدواج برسند و اگر آنان را به مصالح زندگى دانا يافتيد. دارائى آنها را به ايشان بدهيد و دارائى آنها را به اسراف و تبذير و حيف و ميل نخوريد به انديشه اين كه مبادا كبير شوند و از اولياء ايتام آنهائى كه بى نيازند از هر قسم تصرف در اموال آنها خوددارى كنند و كسانى كه نيازمند هستند به اندازه معمول (در مقابل نگهبانى) ارتزاق نمايند و هنگامى كه دارائى آنها را رد كرديد بر رد اموال آنها گواه بگيريد و گواهى خداوند براى حساب خلق بسنده و كافى است».
- ↑ تفاسير روض الجنان و كشف الاسرار.