میرزا ابوالمعالی کلباسی
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
محمد بن ابراهيم مشهور به ابو المعالی یکی از فحول علمای شيعه در اوايل قرن چهاردهم هجری است. ابو المعالی فرزند علامه حاج محمد ابراهيم کرباسی است که خود مجتهدی اصولی و دانشمندی زاهد و متقی بود. ابو المعالی در فقه و اصول، کلام و تفسير و ادبيات عرب مهارت یافت. وی در دار العلم اصفهان از محضر پدر بزرگوارش و شيخ محمد باقر اصفهانی و مرحوم مدرس و آيات خوانساری برخوردار بود تا به مراتب علمی و عملی کامل گشت و خود در رديف اساتيد حوزه اصفهان بود. از آثار اوست استشفا، استجاره، اسرافيه، استجارات، جبر و تفويض و غيره. وفات او به نقل از ذريعه حاج آقا بزرگ تهرانی در سال 1315 بوده. ابو المعالی را فرزندی است عالم و مجتهدی کامل و بارع به نام کمال الدين ابو الهدی. وی از اکابر شاگردان علامه یزدی و آخوند خراسانی بود که خود به درجه اجتهاد و استادی رسيد کمال الدين از اساتيد آيت الله مرعشی نجفی است و آثاری به نام در ثمين، بدر تمام، بحر طمعام، زلات اقدام، سماء مقال و حاشيه کفايه را به رشته تحرير برد و در اواسط قرن چهاردهم وفات نمود.
منبع
سايت شعائر
