عبدالكریم بن طاووس

منبع توضیح برای مشارکت کنندگان

احتمالا یک منبع الکترونیکی اعتبار منبع محرز نشده است!

منبع این نوشتار با توجه به مشخصات ذکر شده برای آن یک منبع صرفا الکترونیکی در یک پایگاه است که نهاد یا موسسه تولید کننده آن نامشخص است یا در فهرست مراکز معتبر تولید کننده محتوای دیجتال اسلامی قرار ندارد.

برای جلوگیری از حذف صفحه در صفحه بحث این مقاله اثبات کنید که یک مرکز معتبر تولید کننده این محتواست یا آن را با نوشته خودتان یا منبعی مطمئن تر جایگزین کنید.

ولادت

سيد غياث الدين، عبدالكريم بن احمد بن موسى بن طاووس حلى درسال 648 هجرى در شهر كربلا متولد شد.

او پس از مدتى عازم حله شد و دوران نوجوانى خود را در حله سپرىكرد.

سيد پس از چند سال براى كسب علم و استفاده از بزرگان عراق رو به بغداد نمود و تا اواخر عمر خويش در بغداد به تحصيل و تدريس پرداخت.

خاندان

سيد عبدالكريم فرزند سيد احمد بن طاووس و برادر زاده سيد على بن طاووس صاحب إقبال الأعمال است.

خاندان ابن طاووس در درجه اى از شهرت و اعتبارند كه نيازى به بيان ندارند.

اين بزرگواران نه تنها از نظر علم و دانش، كه از حيث تقوا و زهد و سير و سلوك الى الله زبانزد خاص و عام مى باشند.

فرزندان

از جمله فرزندان او مى توان به «سيد محمد» اشاره كرد كه در سال 670 هجرى در بغداد به دنيا آمد. «سيد على»، فرزند ديگر اوست كه از علماى بزرگ بوده و سيد عبدالحميد بن فخار بن معدّ در اجازه خود به سيد عبدالكريم، به او نيز اجازه نقل روايت داده و از او تعريف كرده است.

شخصيت

در مورد شخصيت سيد عبدالكريم، هم شاگردى او، ابن داود حلى در رجال خود چنين مى گويد: من و او از كودكى با هم بوديم. در اخلاق و معاشرت نمونه بود و در هوش و ذكاوت و قدرت حافظه كسى را مانند او نديده ام.

در مدت كوتاهى در حالى كه يازده سال داشت حافظ قرآن شد. در چهار سالگى و در مدت 40 روز خواندن و نوشتن را آموخت و از استاد بى نياز گشت.

خانه او پيوسته محل تجمع بزرگان و علما و اشراف بود و محافل علمى برگزار مى كرد.

او نه تنها فقيه، بلكه شاعر و نسّابه و اديب هم بود.

منصب نقابت

از جمله افتخارات آل طاووس منصب شريف نقابت است. نقيب به كسى گفته مى شد كه در عين داشتن اجتهاد و علم و دانش فراوان، از تقواى بالايى نيز برخوردار بود و وظيفه او رسيدگى به امور تمامى سادات بود، به طورى كه قضاوت در دعواها و سركشى به مستمندان و سرپرستى ايتام و بى سرپرستان، همه به عهده او قرار داشت.اين منصب در دوران عباسى بعد از منصب خلافت مهمترين منصب بود.

نقابت در اين خاندان از ابو عبدالله محمد، كه ملقب به طاووس بود، شروع شد و تا چندين نسل ادامه داشت.

سيد على بن موسى، يكى از افتخارات خويش را داشتن اين منصب مى داند با آنكه پيشنهادهايى نظير وزارت و صدارت را از حكومت وقت به هيچ وجه قبول نكرد.

اساتيد

سيد غياث الدين در محضر بسيارى از بزرگان عصر خويش شاگردى نمود تا آنكه خود استادى توانمند گشت. از جمله اساتيد او عبارتند از:

1 - پدرش احمد بن موسى بن طاووس

2 - عموى بزرگوارش على بن موسى بن طاووس

3 - شيخ حسن بن محمد بن حسين بن طحال

4 - محقق حلى

5 - خواجه نصير الدين طوسى

6 - يحيى بن سعيد قمى

7 - ابن جهم حلى، معروف به مفيد

8 - سيد عبدالحميد بن فخار بن معد موسوى