آیه خوف

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

به آیه 102 سوره نساء/ 4 «آیه ‌خوف» گفته‌اند؛[۱] زیرا در این آیه، چگونگى نماز خوف كه هنگام جنگ باید اقامه شود، بیان شده است:

مشاهده آیه در سوره

وَ إِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاَةَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْيَكُونُواْ مِن وَرَآئِكُمْ وَلْتَأْتِ طَآئِفَةٌ أُخْرَى لَمْ يُصَلُّواْ فَلْيُصَلُّواْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن كَانَ بِكُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ كُنتُم مَّرْضَى أَن تَضَعُواْ أَسْلِحَتَكُمْ وَخُذُواْ حِذْرَكُمْ إِنَّ اللّهَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا

مشاهده آیه در سوره


در شأن نزول این آیه گفته‌اند: هنگامى ‌كه پیامبر صلى الله علیه و آله با عده‌اى از مسلمانان به عزم مكه وارد حدیبیه شد، خالد بن ولید به سرپرستى گروهى از قریش، براى جلوگیرى از پیشروى مسلمانانِ مكه، در كوه‌هاى نزدیك مكه استقرار یافت.

هنگام ظهر، پیامبر صلى الله علیه و آله نماز ظهر را با مسلمانان به جماعت به ‌جاى ‌آورد و خالد تصمیم گرفت هنگام نماز عصر، ناگهان به مسلمانان حمله بَرَد كه در این هنگام، آیه نازل شد[۲] و دستور داد: در این ‌گونه مواقع‌ كه خوف هجومِ ‌دشمن وجود دارد، مسلمانان باید به دو دسته تقسیم شوند: نخست عده‌اى با حمل اسلحه با پیامبر صلى الله علیه و آله به نماز بایستند؛ سپس هنگامى‌ كه این گروه سجده كردند، با سرعت ركعت دوم را خود به اتمام رسانده به میدان نبرد بروند و گروه دوم كه نماز نخوانده‌اند به جاى گروه اول بیایند و نماز را با پیامبر به جاى آورند.

پانویس

  1. جواهر الكلام، ج‌ 11، ص‌ 406 و ج‌ 14، ص‌ 156.
  2. جامع‌البیان، مج‌ 4، ج‌ 5‌، ص‌ 349؛ روض الجنان، ج‌ 6‌، ص‌ 91.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 383