آیه وضو
در آیه 6 سوره مائده/5 حكم وضو آمده است؛ از همین رو آن را «آیه وضو» گفته‌اند:[۱]
شیعه و اهل سنت در چگونگى شستن دست‌ها و نیز شستن یا مسح پا، از این آیه دو برداشت متفاوت دارند. از دیدگاه شیعه، كلمه «إلى» در «إلى المرافق» فقط براى بیان حد شستن است نه كیفیت شستن و نیز «أرجلكم» عطف بر «رُءوسِكُم» است؛ بنابراین، پاها نیز چون سر باید مسح شود؛ چنان‌كه بسیارى «أرجلكم» را به جَرْ خوانده‌اند؛ حتى اگر قرائت به نصب هم باشد، باز وجوب مسح را مى‌توان از آن استفاده كرد؛ زیرا از آن جا كه «بِرُءُوسِكُم» مفعولٌ به «امسَحوا» است، در محل نصب قرار دارد.[۲]
اهل سنت از كلمه «الى» استفاده كرده‌اند كه شایسته است شستن دست به آرنج پایان یابد و نیز كلمه «أَرجلكُم» را بر «وُجوهَكُم» عطف دانسته و لزوم شستن پا در وضو را استفاده كرده‌اند.[۳]
پانویس
- ↑ الاتقان، ج 1، ص 80؛ بحارالانوار، ج 56، ص 15.
- ↑ المیزان، ج 5، ص 221 و 222.
- ↑ همان، ص 223.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 407
