خاکی خراسانی

مولانا لطفعلى خاکی خراسانی (م، ۱۲۳۴ ق) از شاعران و عارفان ایرانی در قرن سیزدهم هجری است.

زندگانی و تحصیل

به گفته صاحب «ریاض العارفین» مولانا لطفعلى والدش از اهل بروجرد بود اما تولد او در مشهد روى داد. از علوم رسمیه و فنون ادبیه بهره ور گردیده و باده فقر از جام ملامت کشیده، خراسان و پیشاور و کابل را سیاحت کرده و به خدمت مسکین شاه پیشاورى و سید عالم شاه هندى رسیده، از ایشان تربیت ها دیده، آنگاه به جانب عراقین و فارس شتافته، سعادت خدمت سید قطب الدین شیرازى و آقا محمدهاشم دریافته و بنابر اخلاص به خدمت آقا محمدهاشم، نام فرزند سعادتمند خود را محمدهاشم نهاده. اغلب اوقات صائم و مشغول به ذکر دایم بوده. بیشتر اوقات به خدمت و صحبت حاج میرزا ابوالقاسم شیرازى روى مى آورد. خلف صدق او محمدهاشم نیز صاحب اخلاق نیکو و اوصاف دلجو بوده است.

خاکی خراسانی در سال ۱۲۳۴ هجرى وفات یافت و در حافظیه شیراز مدفون گردید. این اشعار از اوست:

بود گنج دو عالم در سه گوهر كز آنها مي‌شود كامت مُيسّر

يكى در جوع دايم، دويمين جود سيم در ذكر حق آن اصل مقصود

منابع

• سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.