سواع

سُواع، نام يكى از بتهاى بسيار قديمى كه به صورت زنى بود و قوم نوح، آن را مى پرستيدند. اين بت در جاهليت، معبود عرب و بت قبيله هذيل بود؛ و با آمدن اسلام به مزبله تاريخ سپرده شد.

در سال هشتم هجرت، پيغمبر اسلام صلی الله علیه و آله عمرو بن عاص را جهت سرنگون ساختن بت سواع كه از آنِ قبيله هذيل بود، فرستاد. عمرو گويد: چون به كنار بت رسيدم، خادمش گفت: ميخواهى چه كنى؟ گفتم: ميخواهم به امر پيغمبر صلی الله علیه و آله سرنگونش كنم. وى گفت: نتوانى چنين كنى. گفتم: چرا؟ گفت: آن خودت را مانع شود. گفتم: مگر او شعور دارد؟ و بالاخره آن را شكستم و به ياران گفتم خانه اش را نيز خراب كردند و سپس به خادم گفتم: چطور شد كه آن مانع نشد؟! گفت: وى به خدا ايمان آورده.

واژه سواع در قرآن

واژه سواع تنها یک بار در قرآن آمده است؛ آیه 23 از سوره نوح:

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا

و گفتند: خدایانتان را وا مگذارید ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر راترک مکنید.

منابع

• فرهنگ قرآن، جلد16، صفحه348.
• سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.