بابا نصیبی گیلانی
نسخهٔ تاریخ ۲۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۰ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها)
«بابا نصیبی گیلانی» از شاعران ایرانی در قرن ۱۰ هجری است. او در گیلان متولد شد و در جوانى به تبریز رفت و در آن شهر به حلوافروشى پرداخت.
وی از طریق بابا فغانی شیرازی، شاعر معروف قرن دهم که اشعار او را پسندید، به دربار سلطان یعقوب بایندرى راه یافت و مقرب دربار شد. نصیبی دوران پادشاهى شاه اسماعیل اول صفوى و قسمتى از دوران سلطنت شاه طهماسب را نیز درک کرد، و سرانجام در ۹۴۴ قمری در تبریز درگذشت.
اثر بابا نصیبی «دیوان» شعرى است حدود هزار و پانصد بیت که به شیوه‌ى غزل سرایان پایان قرن نهم هجرى سروده شده است. سخن وى روان و سهل ولى متوسط و کم مضمون است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۲، ص۴.
