مهیار دیلمی

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ابوالحسن علی بن محمد بن ارسلان ابن منتخب مروزی

نام پدر: مرزویه
تولد و وفات: (تاریخ تولد نامشخص-۴۲۸) هجری قمری
شهرت علمی و فرهنگی: کاتب و شاعر

اصلاً ایرانی و اهل بغداد بود لذا به او کاتب فارسی گفته‌اند.

وى ابتدا دین زرتشتى داشت سپس به دست سید شریف رضى ابوالحسن محمد موسوى اسلام آورد و به تشیع گروید و در خدمت او به تحصیل فنون شعر و ادب پرداخت. در «ریحانة الادب» آمده كه او بدست شریف مرتضى ایمان آورده ولى در خدمت شریف رضى به تحصیل علم و ادب پرداخته است. وى مدتى متصدى امر كتابت آل ‌بویه بود و در بغداد براى ترجمه ‌ى مطالب از فارسى به عربى استخدام شد. وى شاعرى بزرگ بود و مقدم شاعران هم عصر خود به حساب مى‌ آمد.

او را جامع فصاحت عرب و بیان ادب فارسى مى ‌دانند و در بسیارى از جهات شعرى از استادش، شریف رضى برتر بود. او اشعار بسیارى در مدح اهل‌ بیت و مراثى امام حسین علیه السلام گفته است. از ممدوحان وى مى‌ توان به ابوطالب محمد بن ایوب، از وزیران خلفاى عباسى و ابونصر سابور و ابومنصور بن مزرع و غیره اشاره كرد.

فرزندش حسن یا حسین بن مهیار دیلمى نیز از شاعران بزرگ بوده كه «قصیده ‌ى حائیه»اش معروف است. از آثارش: «دیوان» شعر شامل چهار مجلد؛ «قصیده‌ ى لامیه» كه ابن طاووس حلى شرحى به نام «الازهار» بر آن نگاشته است و بزودى بزرگترین شاعر عهد خود گردید. مهیار داراى احساسات شدید ایرانى و طرفدار عقاید ملى بود و اشعارى در هجو قوم عرب سرود. دیوان شعر او چهار مجلد است.