شفیع (اسم الله)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
شفيع، از مادّه «شَفْع» ـ كه زوج در عدد باشد ـ به معناى ضميمه كردن چيزى به ديگرى است و چون با صاحب حاجت، شَفْع [زوج]مى گردد. شفيع گويند. شفاعت به معناى ضميمه كردن جاه و مقام به شفاعت شونده، جهت رساندن منفعت به او است.[۱] اين واژه با همين صيغه سه بار به صورت وصف خدا در قرآن تكرار شده است.
«...لَيسَ لَهُم مِن دُونِهِ ولِىٌّ ولا شَفيعٌ...» .انعام (6) 51
«...لَيسَ لَها مِن دونِ اللّهِ ولِىٌّ ولا شَفيعٌ...» .انعام (6) 70
«...ما لَكُم مِن دونِهِ مِن ولىّ ولا شَفيع...» .سجده (32) 4
پانویس
- ↑ الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج 1، ص 506 - 561.
منابع
فرهنگ قرآن، ج 17، ص 321.
