سوره ذاریات/متن و ترجمه

درباره سوره ذاریات ({{{شماره}}})

آیات سوره ذاریات

فهرست قرآن

[[رده:متن و ترجمه سوره ها|]]

سورة الذاريات (ترجمه آیتی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

1

وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا

سوگند به بادهایی که خاک می پراکنند،،

2

فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا

سوگند به ابرهای گرانبار،

3

فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا

سوگند به کشتیهایی که به آسانی روانند،

4

فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا

و سوگند به فرشتگانی که تقسیم کننده کارهایند،

5

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ

که آنچه شما را وعده می دهند راست است ،

6

وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ

و روز جزا آمدنی است

7

وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُكِ

و سوگند به آسمان که آراسته به ستارگان است ،

8

إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ

که شما سخن گونه گون می، گویید

9

يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ

از حق منصرف گردد آن که منصرفش خواسته اند

10

قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ

مرگ باد بر آن دروغگویان :

11

الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ

آنان که به غفلت در جهل فرو مانده اند

12

يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ

می پرسند روز جزا کی خواهد بود ?

13

يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ

روزی است که بر آتش ، عذابشان می کنند

14

ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ

عذاب خود را بچشید: این است آن چیزی که به شتاب می طلبیدید

15

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ

پرهیزگاران در باغها و کنار چشمه ساران باشند

16

آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ

آنچه را خدا ارزانیشان داشته است گرفته اند زیرا پیش از آن، نیکوکاربودند،

17

كَانُوا قَلِيلًا مِّنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ

اندکی از شب را می خوابیدند،

18

وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ

و به هنگام سحر استغفار می کردند،

19

وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ

و در اموالشان برای سائل و محروم حقی بود

20

وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِّلْمُوقِنِينَ

و در زمین برای اهل یقین عبرتهایی است ،

21

وَفِي أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ

و نیز در وجود خودتان آیا نمی بینید ?

22

وَفِي السَّمَاء رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ

و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است

23

فَوَرَبِّ السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنطِقُونَ

پس سوگند به پروردگار آسمانها و زمین که این سخن ، آنچنان که سخن می گویید، حتمی است

24

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ

آیا داستان مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است ?

25

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ

آنگاه که نزد او آمدند و گفتند: سلام گفت : سلام ، شما مردمی، ناشناخته اید

26

فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِينٍ

در نهان و شتابان نزد کسان خود رفت و گوساله فربهی آورد

27

فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ

طعام را به نزدشان گذاشت و گفت : چرا نمی خورید ?

28

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ

و از آنها بیمناک شد گفتند: مترس و او را به فرزندی دانا مژده دادند

29

فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ

و زنش فریادزنان آمد و بر روی زد و گفت : من پیزالی نازایم

30

قَالُوا كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ

گفتند: پروردگار تو اینچنین گفته است و او حکیم و داناست

31

قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ

گفت : ای رسولان ، به چه کار آمده اید ?

32

قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ

گفتند: ما را بر مردمی، تبهکار فرستاده اند،

33

لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ

تا تکه های کلوخ بر سرشان بباریم ،

34

مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ

که بر آنها از جانب پروردگارت برای متجاوزان نشان گذاشته اند

35

فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

پس همه کسانی را که ایمان آورده بودند بیرون بردیم

36

فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ

و در آن شهر جز یک خانه از فرمانبرداران نیافتیم

37

وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ

و در آن سرزمین برای کسانی که از عذاب دردآور می ترسند نشانی باقی گذاشتیم

38

وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ

و عبرتی است در موسی آنگاه که او را با برهانی آشکار نزد فرعون، فرستادیم

39

فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

و او با همه نیرویش اعراض کرد و گفت : جادوگری است یا دیوانه ای

40

فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ

او و لشکرهایش را فروگرفتیم و به دریا افکندیم و او مستوجب ملامت بود

41

وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ

و نیز عبرتی است در قوم عاد آنگاه که باد عقیم را بر آنها فرستادیم

42

مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ

بر هیچ چیز نوزید مگر آنکه چون استخوانی پوسیده اش بر جای نهاد

43

وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ

و نیز عبرتی است در قوم ثمود آنگاه که به آنها گفته شد: تا زمانی چندبرخوردار شوید

44

فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ

آنان از فرمان پروردگارشان سرباز زدند و همچنان که می نگریستند صاعقه فروگرفتشان

45

فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ

ایستادن نتوانستند و یارای انتقام نداشتند

46

وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ

و از پیش قوم نوح را فرو، گرفتیم ، که قومی نافرمان بودند

47

وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

و آسمان را به نیرو برافراشتیم و حقا که ما تواناییم

48

وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ

و زمین را گستردیم ، و چه نیکو گسترندگانیم

49

وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

و از هر چیز جفتی بیافریده ایم ، باشد که عبرت گیرید

50

فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ

پس به سوی خداوند بگریزید من شما را از جانب او بیم دهنده ای آشکارم

51

وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ

و با خدای یکتا خدای دیگری را مپرستید من شما را از جانب او بیم می دهم

52

كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

بدین سان بر آنهایی که از این پیش بودند پیامبری مبعوث نشد جز آنکه، گفتند: جادوگری است ، یا دیوانه ای است

53

أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ

آیا بدین کار یکدیگر را وصیت کرده بودند ? نه ، خود مردمی طاغی بودند

54

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ

پس ، از آنها رویگردان شو، کس تو را ملامت نخواهد کرد

55

وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ

اندرز بده که اندرز، مؤمنان را سودمند افتد

56

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ

جن و انس را جز برای پرستش خود نیافریده ام

57

مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ

از آنها رزقی نمی خواهم و نمی خواهم که مرا اطعام کنند

58

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ

خداست روزی دهنده و اوست صاحب نیرویی سخت استوار

59

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ

این ستمکاران را، از عذاب بهره ای است همانند بهره ای که یارانشان داشتند پس به شتاب چیزی از من نخواهند

60

فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ

وای بر کافران ، از آن روز که آنها را وعده داده اند