ضریح

در لغتنامه دهخدا در مورد معنی لغت ضریح آمده است: «ضریح: گور. قبر. قبر بی لحد. گور بی لحد. مغاکی که در میان گور سازند برای مرده. شکاف میان گور یا در یک جانب آن یا بی شکاف ... خانه چوبین و مشبک و یا از مس و نقره و جز آن که بر سر قبر امام یا امام زاده ای سازند».

در فرهنگ دینى، ضریح قبور اولیاء خدا مقدس و متبرک است و آن را مى‌بوسند و کنارش به زیارت مى‌پردازند و هنرمندان و صنعتگران مسلمان در ساختن و پرداختن ‌ضریح، ظریفکاری هاى جالبى دارند.

منابع

• لغت نامه دهخدا.
• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.