اکبر داناسرشت

استاد اکبر داناسرشت (صراف‌ باشی سابق) (۱۲۹۰ - ۱۳۶۸ ش) متخلص به صیرفی، قاضی، مترجم و نویسنده معاصر بود. وی به‌سبب آگاهی عمیق از زبان عربی، علاقه و مطالعه مبادی ریاضی و نجوم و علاقه به شعر (به‌ویژه در دهه‌های نخست زندگی)، آثاری در حوزه‌های گوناگون پدید آورد.


نام کامل	اکبر داناسرشت
زادروز	۱۲۹۰ شمسی
زادگاه	تهران
وفات	۱۳۶۸ شمسی


اساتید	سید حسن مشکان طبسى و سید جلال تهرانی

على‌اکبر داناسرشت (صیوفى)، فرزند حاج علی نقى و نوه‌ى حاج علیقلى صرافباشى زنجانى بود. سال‌هاى کودکى و دوران تحصیل اولیه‌ى على‌اکبر داناسرشت مقارن با جنگ اول جهانى بود. پس چندى خانواده‌اش به شهر زنجان کوچید. در آنجا به مدرسه ابتدایى - معروف به اسعدیه به سرپرستى مترجمن همایون - رفت تا وقتى که دوباره به تهران آمد.

در این سال‌ها همچنین به یادگیرى قرآن کریم و زبان عربى پرداخت و فقه را نزد محمدرضا تنکابنى فراگرفت. سپس با احساس نیاز به فراگیرى علم جدید به علوم ریاضى روى آورد و نزد اساتیدى چون سید حسن مشکان طبسى و سید جلال تهرانی به تحصیل این علوم پرداخت. و از آن زمان تا پایان عمر به تحقیق در این زمینه‌ها اشتغال داشت.

وى معاصر با احمد بیرشک و غلامحسین مصاحب بود و به گفته دکتر نجم‌آبادى وى اولین بیرونى شناس بود.

آثار

على‌اکبر داناسرشت در طى عمر خود آثارى را ترجمه کرد که از میان آنها مى‌توان به این عنوان‌ها اشاره نمود: روان شناسى یا علم النفس شفاء (ترجمه جلد ششم شفاء، چاپ دوم، ۱۳۳۰)؛ رسالة الغفران یا بهشت و دوزخ معرى (ابوالعلاء معرى، ۱۳۲۴)؛ تحقیق ماللهند، قسمت فلسفه (ابوریحان بیرونى، ۱۳۳۴)؛ بر سنگ سفید (آناتول فرانس، ۱۳۲۶)؛ آثار الباقیه (ابوریحان بیرونى، ۱۳۲۱). از آثار دیگر اوست: تاریخ فلاسفه‌ى اسلام (۱۳۱۵)؛ افکار سهروردی و ملاصدرا یا خلاصه‌اى از حکمة الاشراق و اسفار.