محمدرضا نجفی اصفهانی

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

حاج شيخ محمدرضا فرزند شيخ محمد حسين از دودمان شيخ محمد تقی اصفهانی رحمة الله عليه بود. معظم له در سال 1287 در بيت علم متولد شد و از کودکی علاقه به تحصيلات دينی داشت و قبل از شباب مقدمات علوم را به پايان برد و پس از خاتمه سطوح فقه و اصول در جمله افاضل دانشجويان سيد استاد درآمد. شيخ محمد رضا سالها از کرسی درس آخوند خراسانی، علامه یزدی و آقا شريعت اصفهانی به خوبی بهره مند شد، و خود در فنون اجتهاد و تحقيق مراتب علمی و عملی کم نظير بود. شيخ محمد رضا علاقه خاصی به سيد استاد و بيش از ديگر دانشجويان با سيد در تماس و آمد و شد بود و معتقد بود که اين آيت ربانی از سايرين برتر است.

وی به اتفاق مرحوم کمپانی، مرحوم نائينی، مرحوم حائری یزدی و مرحوم اصفهانی در جمله افاضل حوزه درس سيد استاد قرار گرفت و سپس ضمن استفاده از آيات ديگر به تدريس افاضل علما نيز مشغول بود. شيخ محمد رضا اصفهانی در مراجعت از عتبات در رديف یکی از مراجع و مدرسين بزرگ حوزه اصفهان قرار داشت و از حوزه درس او علمائی چند به مقام استادی رسيدند و مدتها ملجأ و پناه مردم اين استان بود. از آثار اوست: ذخائر المجتهدين در شرح معالم، تنبيهات، حجيت ظن، نقد فلسفه داروین، رفع و شبهات و غيره. معظم له در سال 1362 در سن 75 سالگی در اصفهان وفات نمود.

منابع

سايت شعائر