Aghajani/یادداشت

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۰۲ توسط Aghajani (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. سوگند به شب هنگامی که فرو پوشد (۱)

وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ

و به روز هنگامی که آشکار شود (۲)

وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ

و به آنکه نر و ماده آفرید؛ (۳)

إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ

همانا تلاشتان گوناگون و پراکنده است؛ (۴)

فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ

اما کسی که [ثروتش را در راه خدا] انفاق کرد و پرهیزکاری پیشه ساخت (۵)

وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ

و وعده نیکوتر را [که وعده خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهیزکاری است] باور کرد؛ (۶)

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ

پس به زودی او را برای راه آسانی [که انجام همه اعمال نیک به توفیق خداست] آماده می کنیم (۷)

وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ

و اما کسی که [از انفاق ثروت] بخل ورزید و خود را بی نیاز نشان داد (۸)

وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ

و وعده نیکوتر را تکذیب کرد، (۹)

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ

پس او را برای راه سخت و دشواری [که سلب هرگونه توفیق از اوست] آماده می کنیم، (۱۰)

وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ

و هنگامی که [به چاه هلاکت و گودال گور] سقوط کند ثروتش [چیزی از عذاب خدا] را از او دفع نمی کند. (۱۱)

إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ

بی تردید هدایت کردن بر عهده ماست. (۱۲)

وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ

و به یقین دنیا و آخرت در سیطره مالکیّت ماست. (۱۳)

فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ

پس شما را از آتشی که زبانه می کشد بیم می دهم. (۱۴)

لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى

[که] جز بدبخت ترین مردم در آن در نیایند. (۱۵)

الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ

همان که [دین را] تکذیب کرد و از آن روی گردانید. (۱۶)

وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى

و به زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می دارند. (۱۷)

الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ

همان که مال خود را انفاق می کند تا [مال] رشد و نمو کند. (۱۸)

وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ

و هیچ کس را نزد خدا حق نعمتی نیست تا این مالی که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد. (۱۹)

إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ

بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق می کند] تا خشنودی پروردگار والایش را به دست آورد. (۲۰)

وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ

و [بی تردید] به زودی [در قیامت با دریافت لطف، رحمت حق و پاداش بی پایان او] خشنود خواهد شد. (۲۱)