شهید علیرضا موحد دانش

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۲۹ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (ویرایش)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
شهید علیرضا موحد دانش

شهید علیرضا موحد دانش (۱۳۶۲-۱۳۳۷ ش) از فرماندهان سپاه اسلام در دوران دفاع مقدس بود که در عملیات والفجر ۲، در مرداد ماه ۱۳۶۲ به شهادت رسید.

زندگی‌نامه

علیرضا موحد دانش در ۲۷ شهریور ماه سال ۱۳۳۷ در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۳۵۵ بعد از اخذ دیپلم به سربازی اعزام شد و پس از فرمان امام خمینی(ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگان‌ها، وی نیز از پادگان گریخت و به جمع انقلابیون پیوست.

پس از پیروزی انقلاب، در کمیته انقلاب اسلامی شمیران به فعالیت مشغول شد. موحد دانش در فروردین ماه ۱۳۵۸ به عضویت سپاه پاسداران در آمد و ابتدا مأموریت حراست از بیت امام خمینی را بر عهده گرفت. او با آغاز غائله کردستان، به کردستان رفت و در چند عملیات پاکسازی علیه ضد انقلابیون شرکت کرد.

حضور در جنگ تحمیلی

شهید موحد دانش با شروع جنگ تحمیلی به جبهه اعزام شد و به عنوان جانشین محسن وزوایی در عملیات «بازی دراز» حضور یافت و در همین عملیات، یک دستش قطع شد.

وی پس از عملیات «مطلع الفجر» به مکه معظمه مشرف شد. مدتی بعد به تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص) اعزام شد تا به عنوان معاون گردان حبیب بن مظاهر مأموریتش را انجام دهد.

وی پس از خاتمه عملیات فتح المبین، فرماندهی گردان حبیب بن مظاهر را بر عهده گرفت و نقش فعالی در مراحل سه گانه «الی بیت المقدس» و آزادی خرمشهر ایفا کرد.

موحد دانش پس از پایان عملیات بیت المقدس، به همراه قوای محمد رسول الله (ص) به لبنان اعزام شد. بعد از بازگشت از لبنان، فرماندهی تیپ ۱۰ سید الشهدا (ع) را بر عهده گرفته، در عملیات والفجر ۱ با این تیپ وارد عملیات شد و در همان عملیات نیز مجدداً مجروح گردید.

فرمانده شجاع سپاه اسلام، علیرضا موحد دانش، سرانجام در تاریخ ۱۳ مرداد ۱۳۶۲ در عملیات والفجر ۲ در منطقه حاج عمران، در حالی که فرماندهی تیپ ۱۰ سید الشهدا (ع) را بر عهده داشت به فیض شهادت رسید.

وصیت‌نامه شهید

بسم الله الرحمن الرحیم؛

اشهد ان لا اله الا الله، اشهد ان محمد رسول الله، اشهد ان علیا ولی الله؛

سلام علیکم؛

در زمانی قلم به نیت وصیت بر کاغذ می لغزانم که هیچگونه لیاقت شهادت را در خود نمی بینم. وقتی به قلبم رجوع می کنم غیر از سیاهی و تباهی چیزی نمی یابم و به همین دلیل است که از پروردگار توانا عاجزانه می خواهم که تا مرا نیامرزیده است از دنیا نبرد. پروردگارا با گناهی زیاد از تو که لطف و کرامتت را نهایتی نیست، تقاضای عفو و بخشش دارم و الهی بنده ای که تحمل از دست دادن یک دست را ندارد چگونه بر آتش دوزخت توان دارد. خدایا توبه ام را بپذیر و از گناهانم درگذر که غیر از تو کسی را ندارم و غیر از تو امیدی ندارم.

مردم بدانید راهی را که در آن گام نهاده ایم که همانا راه حسین (ع) است با اختیار انتخاب کرده و تا آخرین نفس و آخرین رمقی که به تن داریم در سنگر رضای خدا خواهیم ماند و به دشمن زبون کافر خواهیم فهماند که ملتی که پشتیبانش خداست و پیشاپیش امام زمان (ع) فی سبیل الله در مقابل تمامی متحدان کفر خواهد ایستاد و انشاء الله پیروز خواهد شد... .

والسلام؛ علیرضا موحد دانش – ۶۱/۱۱/۱۷

منابع

  • سایت نوید شاهد
  • خبرگزاری دفاع مقدس