هیبت: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
هیبت در لغت هم به معنای ترس و هول، و هم به معنای شکوه و عظمت آمده است. | هیبت در لغت هم به معنای ترس و هول، و هم به معنای شکوه و عظمت آمده است. | ||
| − | هيبت از خداى تعالى حالتى است که از شناختن قدرت خدا و حشمت و مهابت و نفوذ مشيت او و ناچيزبودن خود و در همه چيز نيازمند بودنش به خداى تعالى براى انسان پديد مى‌آيد و قهراً پيدايش مراتب و درجات آن هم بستگى به پيدايش مراتب معرفت مذکور است. | + | هيبت از [[الله|خداى تعالى]] حالتى است که از شناختن قدرت خدا و حشمت و مهابت و نفوذ مشيت او و ناچيزبودن خود و در همه چيز نيازمند بودنش به خداى تعالى براى انسان پديد مى‌آيد و قهراً پيدايش مراتب و درجات آن هم بستگى به پيدايش مراتب معرفت مذکور است. |
هيبت از آداب باطنى [[نماز]] و نوعی عبادت است و فراتر از تعظيم است. هر خوفى را هيبت نمى‌گويند بلکه خوفى است که به سبب بزرگداشت و عظمت و جلالت از کسى برای انسان حاصل مى‌شود؛ هیبت نامیده می شود. | هيبت از آداب باطنى [[نماز]] و نوعی عبادت است و فراتر از تعظيم است. هر خوفى را هيبت نمى‌گويند بلکه خوفى است که به سبب بزرگداشت و عظمت و جلالت از کسى برای انسان حاصل مى‌شود؛ هیبت نامیده می شود. | ||
| − | هيبت و خشيت از خداى تعالى در انبياء اولياء و علماى الهى بيشتر از ديگران و در آن‌ها نيز بحسب مراتب شناخت آن‌ها نسبت به عظمت خداى تعالى و شناخت آن‌ها از توحيد متفاوت است. | + | هيبت و خشيت از خداى تعالى در انبياء اولياء و علماى الهى بيشتر از ديگران و در آن‌ها نيز بحسب مراتب شناخت آن‌ها نسبت به عظمت خداى تعالى و شناخت آن‌ها از [[توحید|توحيد]] متفاوت است. |
| − | از سيدالساجدين عليه السلام روايت شده: هنگامى که براى نمازگزاران [[وضو]] مى‌گرفت، رنگ مبارکش زرد مى‌شد و چون به نماز خواندن مى‌ايستاد لرزش به اندامش مى افتد از علت اين حالت پرسيده شد. در پاسخ فرمود: نمى‌دانيد که پيش روى چه کسى مى‌ايستم؟ | + | از [[امام سجاد علیه السلام|سيدالساجدين]] عليه السلام روايت شده: هنگامى که براى نمازگزاران [[وضو]] مى‌گرفت، رنگ مبارکش زرد مى‌شد و چون به نماز خواندن مى‌ايستاد لرزش به اندامش مى افتد از علت اين حالت پرسيده شد. در پاسخ فرمود: نمى‌دانيد که پيش روى چه کسى مى‌ايستم؟ |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * [http://thesaurus.islamicdoc.org/thesaurus/ هیبت، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی]، بازیابی: 6 اسفند 92. | + | |
| − | * فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه ی هیبت. | + | *[http://thesaurus.islamicdoc.org/thesaurus/ هیبت، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی]، بازیابی: 6 اسفند 92. |
| + | *فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه ی هیبت. | ||
[[رده:صفات پسندیده]] | [[رده:صفات پسندیده]] | ||
[[رده:اخلاق فردی]] | [[رده:اخلاق فردی]] | ||
[[رده:نماز]] | [[رده:نماز]] | ||
نسخهٔ ۳ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۰۳
هیبت در لغت هم به معنای ترس و هول، و هم به معنای شکوه و عظمت آمده است.
هيبت از خداى تعالى حالتى است که از شناختن قدرت خدا و حشمت و مهابت و نفوذ مشيت او و ناچيزبودن خود و در همه چيز نيازمند بودنش به خداى تعالى براى انسان پديد مى‌آيد و قهراً پيدايش مراتب و درجات آن هم بستگى به پيدايش مراتب معرفت مذکور است.
هيبت از آداب باطنى نماز و نوعی عبادت است و فراتر از تعظيم است. هر خوفى را هيبت نمى‌گويند بلکه خوفى است که به سبب بزرگداشت و عظمت و جلالت از کسى برای انسان حاصل مى‌شود؛ هیبت نامیده می شود.
هيبت و خشيت از خداى تعالى در انبياء اولياء و علماى الهى بيشتر از ديگران و در آن‌ها نيز بحسب مراتب شناخت آن‌ها نسبت به عظمت خداى تعالى و شناخت آن‌ها از توحيد متفاوت است.
از سيدالساجدين عليه السلام روايت شده: هنگامى که براى نمازگزاران وضو مى‌گرفت، رنگ مبارکش زرد مى‌شد و چون به نماز خواندن مى‌ايستاد لرزش به اندامش مى افتد از علت اين حالت پرسيده شد. در پاسخ فرمود: نمى‌دانيد که پيش روى چه کسى مى‌ايستم؟
منابع
- هیبت، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی، بازیابی: 6 اسفند 92.
- فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه ی هیبت.
