آیه 212 بقره: تفاوت بین نسخهها
جز (صفحهای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ==متن و ترجمه آیه== | |
− | |||
− | ''' | + | '''«زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَ يَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَالَّذِينَ اتَّقَواْ فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَاللّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ».'''{{محل آیه|محل=2:212}} |
− | + | زندگى دنيا در چشم كافران آراسته شده است و مؤمنان را ريشخند مى كنند و حال آن كه كسانى كه [[تقوا]] پيشه بودهاند در روز رستاخيز از آنان برترند و خدا به هر كه بخواهد بى شمار روزى مى دهد. | |
− | '''< | + | ==نزول== |
+ | |||
+ | '''محل نزول:''' | ||
+ | |||
+ | این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.</ref> | ||
+ | |||
+ | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 73.</ref> | ||
از ابن عباس روايت كنند: كه اين آيه درباره ابوجهل بن هشام و مشركين عرب آمده كه مسلمين را به خاطر ثروت و مالى كه خود داشتند مسخره مى كردند و مى گفتند: اگر محمد بر حق بود، مى بايد اشراف و بزرگان از او پيروى ميكردند نه يك مشت فقير و بىچيز و ضعيف مانند عبدالله بن مسعود و عمار و صهيب و سالم و بلال و خباب، و نيز از مقاتل روايت كنند كه گفت: درباره عبدالله بن ابى نازل گرديده كه ضعفاى مؤمنين را مسخره ميكرد و از عطا نقل نمايند كه درباره رؤساى يهود از بنىقريظه و بنیالنضير نازل شده كه فقراء مهاجرين را به باد استهزاء و مسخره گرفته بودند.<ref> روض الجنان و مجمع البيان.</ref> | از ابن عباس روايت كنند: كه اين آيه درباره ابوجهل بن هشام و مشركين عرب آمده كه مسلمين را به خاطر ثروت و مالى كه خود داشتند مسخره مى كردند و مى گفتند: اگر محمد بر حق بود، مى بايد اشراف و بزرگان از او پيروى ميكردند نه يك مشت فقير و بىچيز و ضعيف مانند عبدالله بن مسعود و عمار و صهيب و سالم و بلال و خباب، و نيز از مقاتل روايت كنند كه گفت: درباره عبدالله بن ابى نازل گرديده كه ضعفاى مؤمنين را مسخره ميكرد و از عطا نقل نمايند كه درباره رؤساى يهود از بنىقريظه و بنیالنضير نازل شده كه فقراء مهاجرين را به باد استهزاء و مسخره گرفته بودند.<ref> روض الجنان و مجمع البيان.</ref> | ||
− | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references /> | + | <references/> |
+ | |||
+ | ==منابع== | ||
+ | |||
+ | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند. | ||
+ | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش. | ||
+ | * فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش. | ||
+ | |||
+ | ==پیوندها== | ||
+ | |||
+ | * [[سوره بقره]] | ||
+ | * [[سوره بقره/متن و ترجمه سوره]] | ||
+ | |||
+ | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
+ | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۵
محتویات
متن و ترجمه آیه
«زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَ يَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَالَّذِينَ اتَّقَواْ فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَاللّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ».(مشاهده آیه در مصحف)
زندگى دنيا در چشم كافران آراسته شده است و مؤمنان را ريشخند مى كنند و حال آن كه كسانى كه تقوا پيشه بودهاند در روز رستاخيز از آنان برترند و خدا به هر كه بخواهد بى شمار روزى مى دهد.
نزول
محل نزول:
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
از ابن عباس روايت كنند: كه اين آيه درباره ابوجهل بن هشام و مشركين عرب آمده كه مسلمين را به خاطر ثروت و مالى كه خود داشتند مسخره مى كردند و مى گفتند: اگر محمد بر حق بود، مى بايد اشراف و بزرگان از او پيروى ميكردند نه يك مشت فقير و بىچيز و ضعيف مانند عبدالله بن مسعود و عمار و صهيب و سالم و بلال و خباب، و نيز از مقاتل روايت كنند كه گفت: درباره عبدالله بن ابى نازل گرديده كه ضعفاى مؤمنين را مسخره ميكرد و از عطا نقل نمايند كه درباره رؤساى يهود از بنىقريظه و بنیالنضير نازل شده كه فقراء مهاجرين را به باد استهزاء و مسخره گرفته بودند.[۳]
پانویس
- ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 73.
- ↑ روض الجنان و مجمع البيان.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.