شیخ محمدتقی نوری

{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}

شيخ محمد تقی فرزن علی محمد نوری، والد علامه نوری یکی از اعلام بزرگ قرن سيزدهم هجری است. در سال 1201 در مازندران متولد شد. پدرش صاحب ديوان و در مشاغل مهم دولتی بود و فرزند را بدين مسير تشويق می نمود و بعد از تحصيلات با اصرار پدر مواجه شد، اما او در جوانی از خدمت پدر به دار العلم اصفهان فرار نمود و با دستی خالی اما علاقه ای وافر به تحصيلات دينی مشغول شد. مدتها در اصفهان از حضور علما (مانند حکيم نوری) استفاده نمود و سپس عازم عتبات شد و از محضر سيد محمد مجاهد و ديگر اعلام بهره ها برد. و سالها به ديار خويش (نور مازندران) مبلغی جامع و معلمی دلسوز بود. مرحوم نوری عالمی عامل و زاهدی متواضع بود. در فقه و اصول، ادبيات عرب و فنون نظم و نشر مهارت داشت. خطی نيکو داشت. شخصيتی دانا، خوش اخلاق، متواضع و خوش برخورد بود. مردم را به سوی علم و دانش داعی و خلق خدا را به سوی حق و حقيقت هادی بود. همت و پشتکار او در حوايج مردم افزون بود. متجاوز از سی نفر از اهالی محل خويش را به درجه علم و کمال ارتقاء داد و عده ای از بی سوادان به همت او باسواد شدند. از آثار مهم او: شرح ارشاد (در چهارده جلد) مناقب معصومين، مقتل و مراثی و غيره بود. فرزند بزرگوارش حاجی نوری اعلی الله مقامه در آثار خويش به ترجمه پدر پرداخته و وفات او را در سال 1263 در سعادت آباد ميداند اما جنازه در وادی السلام نجف مدفون شد.

منبع:سایت شعائر