سید علی خان مدنی

{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}

سيدعلی خان مدنی

علی بن احمد بن معصوم حسينی مدنی شيرازی مشهور به سيد صدر الدين شيرازی یکی از علمای بزرگ شيعه در اوايل قرن دوازدهم هجری است. معظم له استادی است بزرگوار از خاندانی عالی مقام به صاحب سلافه معروف و به شارح صحيفه مشهور است که سلافه العصر او در شرح علما و اعيان تا عصر اوست. تمام صاحب تراجم علما: چه صاحب امل، چه صاحب رياض، چه صاحب بحار، چه صاحب مقال، چه صاحب رجال، چه صاحب روضات، چه صاحب لؤلؤ، چه صاحب مستدرک، چه صاحب فوايد، چه صاحب مقابس، چه صاحب معارف، چه صاحب مجالس، چه صاحب مآثر... چه صاحب وديعه، چه صاحب ذريعه، چه صاحب بهيه، چه صاحب گنجينه، چه صاحب ريحانه، چه صاحب القاب، چه صاحب اعلام، چه صاحب اعيان، و نيز خود صاحب سلافه، همگان نيکش را به بزرگی و نياکان کريمش را به نيکوئی وصف نموده اند. محدث قمی در جلد سوم القاب چنين گويد: سيد نجيب و گوهر عجيب، عالم فاضل ماهر، اديب منشی نويسنده کامل خردمند، جامع کمالات و علوم، که در فضل و ادب مقامی معلوم دارد چون گويد گوهرهای درشت جويد، و چون نثر نويسد، اختران درخشنده فرو ريزد. فضائل از نياکان به ارث برده که همگان ساداتی افاضل بودند. مصنفات رسا دارد و مؤلفات زيبا چون: سلافة العصر، درجات الرفيعه، سلوة الغريب، انوار ربيع، کلم طيب، شرح بر صمديه شرح بر صحيفه که از آثارش مخصوصا شرح صحيفه سجاديه کثرت اطلاعش، و احاطه به دانش هايش فضلا را معلوم گردد. او در سال 1052 در مدينه معظمه زاده شد و در سال 1119 در شيراز جنب شاه چراغ به خاک سپرده شد. بيننده عزيز صاحب سلافه را پدری است احمد نام که نور ديده اش به سلافه عصرش چنين وصفش فرمود: امام بن امام، همام بن همام، و بکش تا از کهکشانها بگذری و به دريائی که پايان ندارد به شرف نياکان برسد و گواه اين خواسته همان بس که یکی از نياکان گرامش گفته در زنجيرۀ نژاد جز فضل و حلم نيست تا برسد به باب مدينه علم...

رحمت و برکات خدا بر تمام بندگان خالص و فاضل او باد خاصه رسول و اولاد رسول که اين اولاد رسول نه فقط آنها، بلکه آنها و همه احفاد آنها، آنها و همه شاگردان مکتب آنها، آنها و همه شيعيان آنها، آنها و همه دوستاران واقعی آنها، و اين فقير حقير به فدای مرجع ضمير آنها...

منبع:پایگاه شعائر