آيه انذار: تفاوت بین نسخهها
جز |
(تعیین رده) |
||
سطر ۷: | سطر ۷: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
− | + | ==منابع== | |
علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 374-373 | علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 374-373 | ||
+ | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] |
نسخهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۱۷
آیه انذار
آیه 214 شعراء/ 26 به «آیه انذار» شهرت یافته است؛[۱] زیرا پیغمبر صلى الله علیه و آله در این آیه مأمور شده است تا خویشانش را به اسلام بخواند و آنان را بیم دهد: «و أَنذِر عَشِیرتَكَ الأَقرَبین».
گفته اند: چون این آیه نازل شد، پیامبر صلى الله علیه و آله چهل نفر از خویشاوندان خویش را اطعام كرد و به آنان گفت: اى فرزندان عبدالمطلب! گمان ندارم كسى در میان عرب، بهتر از آنچه من براى شما آورده ام، براى قوم خود آورده باشد. من دنیا و آخرت را براى شما آورده ام؛ آنگاه فرمود: كدام یك از شما مرا در این كار یارى مى كند تا برادر، وصى و جانشین من در میان شما باشد؟ همه خاموش شدند و على علیهالسلام گفت: اى رسول خدا صلی الله علیه و آله! من هستم. پیغمبر فرمود: این وصى و خلیفه من در میان شما است. سخن او را بشنوید و از او فرمان برید. پس از این سخنان بود كه گروهى از خویشاوندان او به ابوطالب گفتند: فرزندت را اطاعت كن كه او بر تو امارت یافته است.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 374-373