میر سید حسن مدرس اصفهانی: تفاوت بین نسخه‌ها
(اصلاح الگو) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
سيد حسن مدرس فرزند ميرزا سيد علی (نوه واعظ اصفهانی) معروف به مدرس یکی از حکما و مدرسين بزرگ حوزه اصفهان بود. معظم له در حکمت و کلام و منطق، فقه و اصول و تفسير و حديث مهارتی تام داشت. در سال 1210 قمری در اصفهان متولد شد، و در آغاز کار از علمای اصفهان بهره ور بود. او سالها از محضر آقا نجفی بزرگ صاحب حاشيه، حکيم نوری و حاجی کرباسی و همچنين در حوزه عراق از محضر شريف العلماء و صاحب جواهر سالها استفاده می کرد. و به درجاتی چشم گير در علم حکمت و فقاهت رسيد. | سيد حسن مدرس فرزند ميرزا سيد علی (نوه واعظ اصفهانی) معروف به مدرس یکی از حکما و مدرسين بزرگ حوزه اصفهان بود. معظم له در حکمت و کلام و منطق، فقه و اصول و تفسير و حديث مهارتی تام داشت. در سال 1210 قمری در اصفهان متولد شد، و در آغاز کار از علمای اصفهان بهره ور بود. او سالها از محضر آقا نجفی بزرگ صاحب حاشيه، حکيم نوری و حاجی کرباسی و همچنين در حوزه عراق از محضر شريف العلماء و صاحب جواهر سالها استفاده می کرد. و به درجاتی چشم گير در علم حکمت و فقاهت رسيد. | ||
مدرس سالها در اصفهان به کرسی تدريس نشست و عمر عزيزش به بحثهای مختلف علمی گذشت. آوازه تدريس و حسن سليقه او همه جا پيچيد و کلمات و سخنان حکيمانه او به همه گوشها رسيد و در اندک مدت در حوزه اصفهان رونقی خاص بخشيد. تو گوئی فضلا از رفتن به حوزه های دور آسوده شدند، و رحل اقامت مجددا به اصفهان افکندند. به همت مدرس و همکاری مردم اصفهان مسجد رحيم خان در محله نو برپا شد و سالها ترويج و هدايت مردم و تدريس فضلا از نو آغاز شد. محدث قمی در فوايد می نويسد: مدرس پس از مرحوم استادش شيخ محمد تقی صاحب حاشيه از مدرسين بزرگ اصفهان گرديد و علمائی بزرگ مانند ميرزای شيرازی، ميرزا محمد باقر خوانساری و برادرش ميرزا محمد هاشم و افاضلی ديگر در ايران از شاگردان او بودند. از آثار اوست: جوامع در علم اصول و رسائلی در حکمت و فروع. مدرس در سال 1273 در اصفهان وفات نمود و نزديک مسجد خويش مدفون شد. | مدرس سالها در اصفهان به کرسی تدريس نشست و عمر عزيزش به بحثهای مختلف علمی گذشت. آوازه تدريس و حسن سليقه او همه جا پيچيد و کلمات و سخنان حکيمانه او به همه گوشها رسيد و در اندک مدت در حوزه اصفهان رونقی خاص بخشيد. تو گوئی فضلا از رفتن به حوزه های دور آسوده شدند، و رحل اقامت مجددا به اصفهان افکندند. به همت مدرس و همکاری مردم اصفهان مسجد رحيم خان در محله نو برپا شد و سالها ترويج و هدايت مردم و تدريس فضلا از نو آغاز شد. محدث قمی در فوايد می نويسد: مدرس پس از مرحوم استادش شيخ محمد تقی صاحب حاشيه از مدرسين بزرگ اصفهان گرديد و علمائی بزرگ مانند ميرزای شيرازی، ميرزا محمد باقر خوانساری و برادرش ميرزا محمد هاشم و افاضلی ديگر در ايران از شاگردان او بودند. از آثار اوست: جوامع در علم اصول و رسائلی در حکمت و فروع. مدرس در سال 1273 در اصفهان وفات نمود و نزديک مسجد خويش مدفون شد. | ||
| − | == | + | ==منابع== |
سایت شعائر | سایت شعائر | ||
[[رده:علمای قرن سیزدهم]] | [[رده:علمای قرن سیزدهم]] | ||
نسخهٔ ۱ مارس ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۱۸
سيد حسن مدرس فرزند ميرزا سيد علی (نوه واعظ اصفهانی) معروف به مدرس یکی از حکما و مدرسين بزرگ حوزه اصفهان بود. معظم له در حکمت و کلام و منطق، فقه و اصول و تفسير و حديث مهارتی تام داشت. در سال 1210 قمری در اصفهان متولد شد، و در آغاز کار از علمای اصفهان بهره ور بود. او سالها از محضر آقا نجفی بزرگ صاحب حاشيه، حکيم نوری و حاجی کرباسی و همچنين در حوزه عراق از محضر شريف العلماء و صاحب جواهر سالها استفاده می کرد. و به درجاتی چشم گير در علم حکمت و فقاهت رسيد.
مدرس سالها در اصفهان به کرسی تدريس نشست و عمر عزيزش به بحثهای مختلف علمی گذشت. آوازه تدريس و حسن سليقه او همه جا پيچيد و کلمات و سخنان حکيمانه او به همه گوشها رسيد و در اندک مدت در حوزه اصفهان رونقی خاص بخشيد. تو گوئی فضلا از رفتن به حوزه های دور آسوده شدند، و رحل اقامت مجددا به اصفهان افکندند. به همت مدرس و همکاری مردم اصفهان مسجد رحيم خان در محله نو برپا شد و سالها ترويج و هدايت مردم و تدريس فضلا از نو آغاز شد. محدث قمی در فوايد می نويسد: مدرس پس از مرحوم استادش شيخ محمد تقی صاحب حاشيه از مدرسين بزرگ اصفهان گرديد و علمائی بزرگ مانند ميرزای شيرازی، ميرزا محمد باقر خوانساری و برادرش ميرزا محمد هاشم و افاضلی ديگر در ايران از شاگردان او بودند. از آثار اوست: جوامع در علم اصول و رسائلی در حکمت و فروع. مدرس در سال 1273 در اصفهان وفات نمود و نزديک مسجد خويش مدفون شد.
منابع
سایت شعائر
