اسناد: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '-------- '''اسناد:''' ذكر سند حديث. مفهوم اسناد در اصطلاح علم درايه و رجال كه مقابل ...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
'''اسناد:''' | '''اسناد:''' | ||
| − | ذكر سند [[ | + | ذكر سند [[حدیث]]. |
| − | مفهوم اسناد در اصطلاح علم | + | مفهوم اسناد در اصطلاح علم درایه و رجال كه مقابل ارسال (رجوع شود به: [[خبر مرسل]]) بكار مى‌رود، عبارت است از نقل حدیث با ذكر نام همه راویانى كه آن حدیث را از معصوم علیهالسلام نقل كرده‌اند.<ref> مقیاس الهدایة، 1/202 و مبسوط در ترمینولوژى حقوق، 1/382.</ref> |
| − | گاه اسناد در مفهوم سند | + | گاه اسناد در مفهوم سند نیز بكار رفته است؛ چنان كه گفته مى‌شود اسناد این حدیث صحیح است.<ref> الرواشح السماویة/ 126.</ref> تفاوت اسناد به مفهوم نخست با سند در این است كه سند به مجموع راویان حدیث اطلاق مى‌شود، اما اسناد نقل حدیث همراه ذكر سند آن است. |
| − | سنت از جمله منابع | + | سنت از جمله منابع دستیابى به [[احكام]] شرعى است. در استدلال كامل به سنت چند عنصر دخیل است و صحت سند و قابلیت آن براى اعتماد و استناد، از جمله این عناصر است؛ به این معنا كه استدلال به یك حدیث بر اطمینان به صدور آن از معصوم علیهالسلام متوقف است و تحقق آن بنا بر نظریه اصولیان به مذكور بودن سند روایت تا معصوم علیهالسلام و اعتبار آن بر طبق موازین علم درایه و رجال است<ref> الموسوعة الفقهیة المیسرة، 3/288-290.</ref> و بنا بر نظریه اخباریین (رجوع شود به: [[اخبارى]]) به ذكر سند [[حدیث]] تا رسیدن به یكى از كتاب‌هاى معتبر مى‌باشد.<ref> الحدائق الناضرة، 1/14-26.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۳: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | جمعى از پژوهشگران | + | جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد 1، ص 488 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۴۱
اسناد:
ذكر سند حدیث.
مفهوم اسناد در اصطلاح علم درایه و رجال كه مقابل ارسال (رجوع شود به: خبر مرسل) بكار مى‌رود، عبارت است از نقل حدیث با ذكر نام همه راویانى كه آن حدیث را از معصوم علیهالسلام نقل كرده‌اند.[۱]
گاه اسناد در مفهوم سند نیز بكار رفته است؛ چنان كه گفته مى‌شود اسناد این حدیث صحیح است.[۲] تفاوت اسناد به مفهوم نخست با سند در این است كه سند به مجموع راویان حدیث اطلاق مى‌شود، اما اسناد نقل حدیث همراه ذكر سند آن است.
سنت از جمله منابع دستیابى به احكام شرعى است. در استدلال كامل به سنت چند عنصر دخیل است و صحت سند و قابلیت آن براى اعتماد و استناد، از جمله این عناصر است؛ به این معنا كه استدلال به یك حدیث بر اطمینان به صدور آن از معصوم علیهالسلام متوقف است و تحقق آن بنا بر نظریه اصولیان به مذكور بودن سند روایت تا معصوم علیهالسلام و اعتبار آن بر طبق موازین علم درایه و رجال است[۳] و بنا بر نظریه اخباریین (رجوع شود به: اخبارى) به ذكر سند حدیث تا رسیدن به یكى از كتاب‌هاى معتبر مى‌باشد.[۴]
پانویس
منابع
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد 1، ص 488
