آيه نبأ: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- نبأ به معناى خبر است و آيه 6 سوره حجرات/49 بر لزوم بررسى خبر فاسق پاى فشرده تا ...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه نبأ=== | |
| − | نبأ به معناى خبر است و | + | نبأ به معناى خبر است و آیه 6 [[سوره حجرات]]/49 بر لزوم بررسى خبر فاسق پاى فشرده تا از روى نادانى، عمل نابه‌جایى تحقق نیابد؛ از همین رو آن را «آیه نبأ» گفته‌اند:<ref> كفایة الاصول، ص 296.</ref> |
| − | ''''' | + | '''''«یَأیّهَا الَّذینَ ءَامَنوا إِن جَاءكُم فاسِقٌ بِنبإ فَتبیَّنوا أَن تُصِیبوا قَومًا بِجَهلة فَتُصبِحوا عَلى مَا فَعلتُم نَدِمینَ».''''' |
| − | به نقل ابن عباس، قتاده و مجاهد | + | به نقل ابن عباس، قتاده و مجاهد این آیه درباره ولید بن عتبه نازل شده است. [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله او را براى گردآورى صدقات طایفه بنى مصطلق فرستاد. مردم با شادى براى استقبال از او بیرون آمدند؛ ولى چون در دوران جاهلیت بین ولید و آنان دشمنى وجود داشت، ولید توهم كرد كه قصد كشتن او را دارند؛ بدین سبب به طرف رسول خدا صلى الله علیه و آله بازگشت و گزارش داد كه این طایفه از پرداخت زكات خوددارى كردند. |
| − | حضرت سخت ناراحت شد و به فكر جنگ با آنان افتاد كه | + | حضرت سخت ناراحت شد و به فكر جنگ با آنان افتاد كه این آیه نازل شد.<ref> مجمع البیان، ج 9، ص 198؛ التبیان، ج 9، ص 343.</ref> بسیارى از اصولیان به مفهوم وصف و نیز مفهوم شرط این آیه استناد كرده و حجیت خبر شخص عادل را استفاده كرده‌اند.<ref> اصول الفقه، ج 2، ص 68.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402-403 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۶
آیه نبأ
نبأ به معناى خبر است و آیه 6 سوره حجرات/49 بر لزوم بررسى خبر فاسق پاى فشرده تا از روى نادانى، عمل نابه‌جایى تحقق نیابد؛ از همین رو آن را «آیه نبأ» گفته‌اند:[۱]
«یَأیّهَا الَّذینَ ءَامَنوا إِن جَاءكُم فاسِقٌ بِنبإ فَتبیَّنوا أَن تُصِیبوا قَومًا بِجَهلة فَتُصبِحوا عَلى مَا فَعلتُم نَدِمینَ».
به نقل ابن عباس، قتاده و مجاهد این آیه درباره ولید بن عتبه نازل شده است. رسول خدا صلى الله علیه و آله او را براى گردآورى صدقات طایفه بنى مصطلق فرستاد. مردم با شادى براى استقبال از او بیرون آمدند؛ ولى چون در دوران جاهلیت بین ولید و آنان دشمنى وجود داشت، ولید توهم كرد كه قصد كشتن او را دارند؛ بدین سبب به طرف رسول خدا صلى الله علیه و آله بازگشت و گزارش داد كه این طایفه از پرداخت زكات خوددارى كردند.
حضرت سخت ناراحت شد و به فكر جنگ با آنان افتاد كه این آیه نازل شد.[۲] بسیارى از اصولیان به مفهوم وصف و نیز مفهوم شرط این آیه استناد كرده و حجیت خبر شخص عادل را استفاده كرده‌اند.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402-403
