آیه دَین: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 282 سوره بقره/2 «آيه دَيْن»، ناميده شده است.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه دَیْن===
  
آيه 282 [[سوره بقره]]/2 «آيه دَيْن»، ناميده شده است.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج‌ 1، ص‌ 410؛ الاتقان، ج‌ 1، ص‌ 58‌.</ref>
+
آیه 282 [[سوره بقره]]/2 «آیه دَیْن»، نامیده شده است.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج‌ 1، ص‌ 410؛ الاتقان، ج‌ 1، ص‌ 58‌.</ref>
  
اين آيه كه بزرگترين آيه قرآن است، به قوانين دَيْن پرداخته و احكام اساسى قرض و رهن را بيان كرده است. برخى طولانى بودن اين آيه را نشانه اهميت نقش امور مالى از نظر [[قرآن]] مى‌دانند:<ref> نمونه، ج‌ 2، ص‌ 390.</ref>
+
این آیه كه بزرگترین آیه قرآن است، به قوانین دَیْن پرداخته و احكام اساسى قرض و رهن را بیان كرده است. برخى طولانى بودن این آیه را نشانه اهمیت نقش امور مالى از نظر [[قرآن]] مى‌دانند:<ref> نمونه، ج‌ 2، ص‌ 390.</ref>
  
'''''«يَأيُّها الّذِينَ ءَامَنوا إِذا تَداينتُم بِدَين إِلى أَجل مُسمًّى فَاكتُبوهُ و ليَكتُب بَينكُم كَاتِبٌ بِالعدلِ...».'''''
+
'''''«یَأیُّها الّذِینَ ءَامَنوا إِذا تَداینتُم بِدَین إِلى أَجل مُسمًّى فَاكتُبوهُ و لیَكتُب بَینكُم كَاتِبٌ بِالعدلِ...».'''''
  
از اين آيه، [[احكام]] فقهى فراوانى استفاده شده است. على بن ابراهيم، پانزده حكم<ref> قمى، ج‌ 1، ص‌ 121.</ref> و برخى تا 21 حكم را استفاده كرده‌اند.
+
از این آیه، [[احكام]] فقهى فراوانى استفاده شده است. على بن ابراهیم، پانزده حكم<ref> قمى، ج‌ 1، ص‌ 121.</ref> و برخى تا 21 حكم را استفاده كرده‌اند.
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۳: سطر ۱۳:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 384
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 384

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۳

آیه دَیْن

آیه 282 سوره بقره/2 «آیه دَیْن»، نامیده شده است.[۱]

این آیه كه بزرگترین آیه قرآن است، به قوانین دَیْن پرداخته و احكام اساسى قرض و رهن را بیان كرده است. برخى طولانى بودن این آیه را نشانه اهمیت نقش امور مالى از نظر قرآن مى‌دانند:[۲]

«یَأیُّها الّذِینَ ءَامَنوا إِذا تَداینتُم بِدَین إِلى أَجل مُسمًّى فَاكتُبوهُ و لیَكتُب بَینكُم كَاتِبٌ بِالعدلِ...».

از این آیه، احكام فقهى فراوانى استفاده شده است. على بن ابراهیم، پانزده حكم[۳] و برخى تا 21 حكم را استفاده كرده‌اند.

پانویس

  1. احكام القرآن، ابن العربى، ج‌ 1، ص‌ 410؛ الاتقان، ج‌ 1، ص‌ 58‌.
  2. نمونه، ج‌ 2، ص‌ 390.
  3. قمى، ج‌ 1، ص‌ 121.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 384