آیه جمعه: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 9 سوره جمعه/ 62 را كه در آن به حكم نماز جمعه پرداخته شده، «آيه جمعه» نامي...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه جمعه=== | |
| − | + | آیه 9 [[سوره جمعه]]/ 62 را كه در آن به حكم [[نماز جمعه]] پرداخته شده، «آیه جمعه» نامیده‌اند.<ref> الاتقان، ج 1، ص 80.</ref> | |
| − | در | + | در این آیه از مؤمنان خواسته شده كه هنگام اذان ظهرِ جمعه، خرید و فروش را رها كرده به سوى ذكر خدا و نماز جمعه رهسپار شوند: |
| − | ''''' | + | '''''«یأیُّهَا الَّذینَ ءَامَنوا إِذا نودِىَ لِلصّلَوة مِن یَومِ الجُمعَةِ فَاسعَوا إِلى ذِكرِ اللّهِ و ذَرُوا البَیعَ ذلِكُم خَیرٌ لَكُم إِن كُنتم تَعلَمون».''''' |
| − | در شأن نزول | + | در شأن نزول این آیه آمده است كه پیش از هجرت پیامبر صلى الله علیه و آله به [[مدینه]]، انصار گفتند: یهودیان در هر هفته روز شنبه و نصارا یكشنبه را به [[عبادت]] اختصاص داده‌اند. |
| − | براى ما هم مناسب است روزى | + | براى ما هم مناسب است روزى تعیین شود تا براى عبادت اجتماع كنیم. آن‌ها «یوم العروبه» (نام روز جمعه پیش از اسلام) را براى این كار برگزیدند و نزد اسعد بن زراره اجتماع كردند. اسعد براى آنان [[نماز]] خواند و به آنان پند داد و آن روز را به دلیل اجتماعشان «جمعه» نامیدند و این آیه نازل شد.<ref> مجمع البیان، ج 10، ص 431؛ مخزن العرفان، ج 13، ص 305.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۵: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 380 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۱
آیه جمعه
آیه 9 سوره جمعه/ 62 را كه در آن به حكم نماز جمعه پرداخته شده، «آیه جمعه» نامیده‌اند.[۱]
در این آیه از مؤمنان خواسته شده كه هنگام اذان ظهرِ جمعه، خرید و فروش را رها كرده به سوى ذكر خدا و نماز جمعه رهسپار شوند:
«یأیُّهَا الَّذینَ ءَامَنوا إِذا نودِىَ لِلصّلَوة مِن یَومِ الجُمعَةِ فَاسعَوا إِلى ذِكرِ اللّهِ و ذَرُوا البَیعَ ذلِكُم خَیرٌ لَكُم إِن كُنتم تَعلَمون».
در شأن نزول این آیه آمده است كه پیش از هجرت پیامبر صلى الله علیه و آله به مدینه، انصار گفتند: یهودیان در هر هفته روز شنبه و نصارا یكشنبه را به عبادت اختصاص داده‌اند.
براى ما هم مناسب است روزى تعیین شود تا براى عبادت اجتماع كنیم. آن‌ها «یوم العروبه» (نام روز جمعه پیش از اسلام) را براى این كار برگزیدند و نزد اسعد بن زراره اجتماع كردند. اسعد براى آنان نماز خواند و به آنان پند داد و آن روز را به دلیل اجتماعشان «جمعه» نامیدند و این آیه نازل شد.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 380
