آیه توبه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 37 سوره بقره/2 را «آيه توبه» ناميده‌اند.<ref> تتمة المراجعات، ص 57.</ref> بر ...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه توبه=== | |
| − | + | آیه 37 [[سوره بقره]]/2 را «آیه توبه» نامیده‌اند.<ref> تتمة المراجعات، ص 57.</ref> بر اساس این آیه، [[حضرت آدم]] علیه‌السلام (پس از آن كه دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش كلماتى را دریافت و خداوند توبه او را پذیرفت: | |
| − | '''''«فَتَلقّى ءَادمُ مِن رَبّهِ كَلِمت فَتابَ | + | '''''«فَتَلقّى ءَادمُ مِن رَبّهِ كَلِمت فَتابَ عَلیهِ إِنّهُ هُو التّوّاب الرَّحیمُ».''''' |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 379 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۱
آیه توبه
آیه 37 سوره بقره/2 را «آیه توبه» نامیده‌اند.[۱] بر اساس این آیه، حضرت آدم علیه‌السلام (پس از آن كه دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش كلماتى را دریافت و خداوند توبه او را پذیرفت:
«فَتَلقّى ءَادمُ مِن رَبّهِ كَلِمت فَتابَ عَلیهِ إِنّهُ هُو التّوّاب الرَّحیمُ».
پانویس
- ↑ تتمة المراجعات، ص 57.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 379
