آيه انذار: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 214 شعراء/ 26 به «آيه انذار» شهرت يافته است؛<ref> تتمة المراجعات، ص 68.</ref> زيرا پ...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه انذار=== | |
| − | + | آیه 214 شعراء/ 26 به «آیه انذار» شهرت یافته است؛<ref> تتمة المراجعات، ص 68.</ref> زیرا پیغمبر صلى الله علیه و آله در این آیه مأمور شده است تا خویشانش را به [[اسلام]] بخواند و آنان را بیم دهد: «و أَنذِر عَشِیرتَكَ الأَقرَبین». | |
| − | گفته اند: چون | + | گفته اند: چون این آیه نازل شد، پیامبر صلى الله علیه و آله چهل نفر از خویشاوندان خویش را اطعام كرد و به آنان گفت: اى فرزندان عبدالمطلب! گمان ندارم كسى در میان عرب، بهتر از آنچه من براى شما آورده ام، براى قوم خود آورده باشد. من دنیا و آخرت را براى شما آورده ام؛ آنگاه فرمود: كدام یك از شما مرا در این كار یارى مى كند تا برادر، وصى و جانشین من در میان شما باشد؟ همه خاموش شدند و على علیه‌السلام گفت: اى [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله! من هستم. پیغمبر فرمود: این وصى و خلیفه من در میان شما است. سخن او را بشنوید و از او فرمان برید. پس از این سخنان بود كه گروهى از خویشاوندان او به ابوطالب گفتند: فرزندت را اطاعت كن كه او بر تو امارت یافته است.<ref> مجمع البیان، ج 7، ص 322 و 323؛ سیره ابن اسحاق، ص 145؛ سیره ابن هشام، ج 1، ص 262.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 374-373 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۰
آیه انذار
آیه 214 شعراء/ 26 به «آیه انذار» شهرت یافته است؛[۱] زیرا پیغمبر صلى الله علیه و آله در این آیه مأمور شده است تا خویشانش را به اسلام بخواند و آنان را بیم دهد: «و أَنذِر عَشِیرتَكَ الأَقرَبین».
گفته اند: چون این آیه نازل شد، پیامبر صلى الله علیه و آله چهل نفر از خویشاوندان خویش را اطعام كرد و به آنان گفت: اى فرزندان عبدالمطلب! گمان ندارم كسى در میان عرب، بهتر از آنچه من براى شما آورده ام، براى قوم خود آورده باشد. من دنیا و آخرت را براى شما آورده ام؛ آنگاه فرمود: كدام یك از شما مرا در این كار یارى مى كند تا برادر، وصى و جانشین من در میان شما باشد؟ همه خاموش شدند و على علیه‌السلام گفت: اى رسول خدا صلی الله علیه و آله! من هستم. پیغمبر فرمود: این وصى و خلیفه من در میان شما است. سخن او را بشنوید و از او فرمان برید. پس از این سخنان بود كه گروهى از خویشاوندان او به ابوطالب گفتند: فرزندت را اطاعت كن كه او بر تو امارت یافته است.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 374-373
