آیه اخوّت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 10 سوره حجرات/ 49 را «آيه اخوّت» ناميده اند؛<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ [[بحارالانوار...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه اخوّت===
  
آيه 10 [[سوره حجرات]]/ 49 را «آيه اخوّت» ناميده اند؛<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ [[بحارالانوار]]، ج 19، ص 37.</ref> زيرا مؤمنان را برادر دينى يكديگر دانسته و به ايجاد صلح و سازش ميان آنان سفارش كرده است:
+
آیه 10 [[سوره حجرات]]/ 49 را «آیه اخوّت» نامیده اند؛<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ [[بحارالانوار]]، ج 19، ص 37.</ref> زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است:
  
'''''«إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَينَ أخوَيكُم وَاتَّقوا اللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون».'''''
+
'''''«إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَینَ أخوَیكُم وَاتَّقوا اللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون».'''''
  
به نقل ابن عباس، پيغمبر صلى الله عليه و آله در پى نزول اين آيه، بين مسلمانان به قدر منزلتشان پيوند برادرى برقرار ساخت. ابوبكر را با عمر، عثمان را با عبدالرحمن و...؛ آنگاه على عليه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.<ref> تفسير اثنى عشرى، ج 12، ص 186.</ref>
+
به نقل ابن عباس، پیغمبر صلى الله علیه و آله در پى نزول این آیه، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت. ابوبكر را با عمر، عثمان را با عبدالرحمن و...؛ آنگاه على علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.<ref> تفسیر اثنى عشرى، ج 12، ص 186.</ref>
  
مسلمانان در آغاز بر اساس همين برادرى، حتى از يكديگر ارث مى بردند.<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البيان، ج 4، ص 865.</ref>
+
مسلمانان در آغاز بر اساس همین برادرى، حتى از یكدیگر ارث مى بردند.<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البیان، ج 4، ص 865.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۳: سطر ۱۳:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 367
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 367

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۹

آیه اخوّت

آیه 10 سوره حجرات/ 49 را «آیه اخوّت» نامیده اند؛[۱] زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است:

«إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَینَ أخوَیكُم وَاتَّقوا اللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون».

به نقل ابن عباس، پیغمبر صلى الله علیه و آله در پى نزول این آیه، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت. ابوبكر را با عمر، عثمان را با عبدالرحمن و...؛ آنگاه على علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.[۲]

مسلمانان در آغاز بر اساس همین برادرى، حتى از یكدیگر ارث مى بردند.[۳]

پانویس

  1. قمى، ج 1، ص 307؛ بحارالانوار، ج 19، ص 37.
  2. تفسیر اثنى عشرى، ج 12، ص 186.
  3. قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البیان، ج 4، ص 865.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 367