یعوق: تفاوت بین نسخهها
Heidariyan47 (بحث | مشارکتها) |
Heidariyan47 (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
برخی از محققین معتقدند : یعوق و ود و یغوث و نسر و سواع نام افرادی صالح بودند که در دوران حضرت [[آدم]] و[[ نوح]] می زیستند بعد از وفات آنان مردم برای احترام نهادن، از آنها مجسمه ساختند ولی بعد از مدتها آن مجسمه ها را به عنوان بت مورد پرستش قرار دادند و این آغاز انحرافشان بود . <ref> مصطفوى، حسن، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، 14 جلد،ج14،ص255 مركز الكتاب للترجمة و النشر، تهران - ايران، اول، 1402 ه ق </ref> | برخی از محققین معتقدند : یعوق و ود و یغوث و نسر و سواع نام افرادی صالح بودند که در دوران حضرت [[آدم]] و[[ نوح]] می زیستند بعد از وفات آنان مردم برای احترام نهادن، از آنها مجسمه ساختند ولی بعد از مدتها آن مجسمه ها را به عنوان بت مورد پرستش قرار دادند و این آغاز انحرافشان بود . <ref> مصطفوى، حسن، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، 14 جلد،ج14،ص255 مركز الكتاب للترجمة و النشر، تهران - ايران، اول، 1402 ه ق </ref> | ||
− | ==بت منسوب به قوم نوح== | + | ==بت منسوب به [[قوم نوح]]== |
یعوق، نام يكى از پنج بتی است كه در قرآن به قوم نوح منسوب شده است. | یعوق، نام يكى از پنج بتی است كه در قرآن به قوم نوح منسوب شده است. |
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۱۵، ساعت ۰۹:۵۵
برخی از محققین معتقدند : یعوق و ود و یغوث و نسر و سواع نام افرادی صالح بودند که در دوران حضرت آدم ونوح می زیستند بعد از وفات آنان مردم برای احترام نهادن، از آنها مجسمه ساختند ولی بعد از مدتها آن مجسمه ها را به عنوان بت مورد پرستش قرار دادند و این آغاز انحرافشان بود . [۱]
بت منسوب به قوم نوح
یعوق، نام يكى از پنج بتی است كه در قرآن به قوم نوح منسوب شده است.
بتى بدين نام در جاهليت نيز بوده كه استمرار همان بت بوده است. «واقدى» در اين مورد آورده است كه: مشرکان عرب از قبیله کهلان (و یا به عقیده برخی دیگر، قبیله همدان)، بت «يعوق» را به صورت «اسب» تراشیدند و به پرستش آن پرداختند.
واژه یعوق در قرآن
واژه یعوق تنها یک بار در قرآن آمده است؛ آیه 23 از سوره نوح:
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا
و گفتند: خدایانتان را وا مگذارید ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر را.
پانویس
- ↑ مصطفوى، حسن، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، 14 جلد،ج14،ص255 مركز الكتاب للترجمة و النشر، تهران - ايران، اول، 1402 ه ق
منابع
- سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف.
- ابوعلی فضل بن الحسن الطبرسی، تفسیر مجمع البیان.
- ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه.