سعیر: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی ' {{نیازمند ویرایش فنی}} یکی از نامهای دوزخ در قرآن، «سعير» است . == واژه شناسى «سعي...' ایجاد کرد) |
(←منبع) |
||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۴: | ||
== منبع == | == منبع == | ||
| − | *محمد محمدی ری شهری،بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حديث ج2،قم:دارالحدیث،چاپ : اول،1389 | + | *محمد محمدی ری شهری،بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حديث ج2،قم:دارالحدیث،چاپ : اول،1389 ش،ص55،در دسترس در[http://lib.qhu.ac.ir/n2021-e25195-p55.html پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه]، بازیابی: 16 اردیبهشت 1393. |
[[رده: واژگان قرآنی]] | [[رده: واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ ۶ مهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۰:۴۲
یکی از نامهای دوزخ در قرآن، «سعير» است .
واژه شناسى «سعير»
اين واژه در اصل به معناى افروخته شدن چيزى و بالا آمدن آن است . بدين جهت به آتشى كه زبانه مى كشد و بالا مى آيد ، «سعير» گفته مى شود . ابن فارس مى گويد : السين و العين و الراء أصل واحد يدلّ على اشتعال الشى ء و اتّقاده و ارتفاعه . من ذلك السعير سعير النار . [۱] . س ع ر ، ريشه اى است كه بر شعله كشيدن ، آتش زدن و بالا رفتن دلالت دارد . از همين واژه است سعير النار (شعله آتش) .
واژه «سعير» در قرآن و حديث
در قرآن ، واژه «سعير» ، شانزده بار [۲] و واژه «سُعِّرتْ» ، يك بار آمده است . در قرآن ، واژه «سعير» گاهى در توصيف آتش دوزخ ، به كار رفته است مانند : «مَّأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَـهُمْ سَعِيرًا . [۳] .جايگاهشان دوزخ است . هر زمان آتش آن فرو نشيند ، شعله تازه اى بر آنان مى افزاييم !» . ولى قرار گرفتن اين واژه در برابر «جنّت (بهشت)» مانند : «فَرِيقٌ فِى الْجَنَّةِ وَ فَرِيقٌ فِى السَّعِيرِ .[۴] .گروهى در بهشت و گروهى در آتش سوزان اند» . و تعبير «أصحاب السعير» [۵] در چند آيه ديگر ، قرينه اند كه «سعير» علاوه بر معناى وصفى ، يكى از نام هاى دوزخ نيز هست . در احاديث نيز از دوزخ با عنوان «سعير» ياد شده است ، مانند : «حرّ السعير» و «عذاب السعير» . [۶]
پانویس
منبع
- محمد محمدی ری شهری،بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حديث ج2،قم:دارالحدیث،چاپ : اول،1389 ش،ص55،در دسترس درپایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه، بازیابی: 16 اردیبهشت 1393.
