قهر: تفاوت بین نسخهها
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | {{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | |
− | {{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
− | + | قهر و جدايى و هجران از برادر مومن از اعمال ناپسند و ضد آن الفت و ايجاد دوستى و رابطه با برادران دينى است. | |
− | هجر و هجران جدايى و مفارقت انسان گاه به بدن است گاه به زبان و گاه به دل. | + | راغب در مفردات مىنويسد: هجر و هجران جدايى و مفارقت انسان گاه به بدن است گاه به زبان و گاه به دل. |
− | هجرت انسان از شهرى به شهر ديگر جدايى بدن است، سکوت دو نفر در مقابل يک ديگر جدايى سخن است و تيرگى قلب و آزردگى خاطر دو نفر از هم جدايى دل است اما جدايى دو دوست از | + | هجرت انسان از شهرى به شهر ديگر جدايى بدن است، سکوت دو نفر در مقابل يک ديگر جدايى سخن است و تيرگى قلب و آزردگى خاطر دو نفر از هم جدايى دل است اما جدايى دو دوست از يکديگر در بسيارى از موارد شامل هر سه قسمت مىشود يعنى با هم سخن نمىگويند در کنار هم نمىنشيند و محبتشان از دل يکديگر مىرود و يا لااقل کاهش مىيابد. چنين هجرانى براى دو برادر دينى مذموم و ناپسند است و اولياى اسلام آن را مذمت کردهاند. |
+ | |||
+ | دورى و کناره گيرى از برادر مومن بدون ترديد از نتايج عداوت و کينه و يا از حسد و بخل است؛ بنابراين از رذايل قوه غضب و شهوت است. | ||
− | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [http://thesaurus.islamicdoc.org/thesaurus/ قهر، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی]، بازیابی: 6 اسفند 92. | * [http://thesaurus.islamicdoc.org/thesaurus/ قهر، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی]، بازیابی: 6 اسفند 92. |
نسخهٔ ۱ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۰۱
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
قهر و جدايى و هجران از برادر مومن از اعمال ناپسند و ضد آن الفت و ايجاد دوستى و رابطه با برادران دينى است.
راغب در مفردات مىنويسد: هجر و هجران جدايى و مفارقت انسان گاه به بدن است گاه به زبان و گاه به دل.
هجرت انسان از شهرى به شهر ديگر جدايى بدن است، سکوت دو نفر در مقابل يک ديگر جدايى سخن است و تيرگى قلب و آزردگى خاطر دو نفر از هم جدايى دل است اما جدايى دو دوست از يکديگر در بسيارى از موارد شامل هر سه قسمت مىشود يعنى با هم سخن نمىگويند در کنار هم نمىنشيند و محبتشان از دل يکديگر مىرود و يا لااقل کاهش مىيابد. چنين هجرانى براى دو برادر دينى مذموم و ناپسند است و اولياى اسلام آن را مذمت کردهاند.
دورى و کناره گيرى از برادر مومن بدون ترديد از نتايج عداوت و کينه و يا از حسد و بخل است؛ بنابراين از رذايل قوه غضب و شهوت است.
منابع
- قهر، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی، بازیابی: 6 اسفند 92.