یأجوج و مأجوج

در قـرآن مجيد در دو سوره از ياجوج و ماجوج سخن به ميان آمده است؛ يكى درآیه 94 کهف و ديگر درآيه 96 سوره انبيا:

قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلَى أَن تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمْ سَدًّا «گفتند: ای ذوالقرنین ، یاجوج و ماجوج در زمین فساد می کنند می خواهی خراجی بر خود مقرر کنیم تا تو میان ما و آنها سدی برآوری ?

حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ «تا آنگاه که یاجوج و ماجوج گشوده شوند و آنان از بلندیها به شتاب سرازیر گردند.»

آيـات قرآن به خوبى گواهى مى دهد كه اين دو نام متعلق به دو قبيله وحشى خونخوار بوده است كه مزاحمت شديدى براى ساكنان اطراف مركز سكونت خودداشته اند و مردم قفقاز به هنگام سفر ذوالقرنین به آن منطقه تقاضاى جلوگيرى از آنهارا از وى كه داراى قدرت و امكانات عظيمى بود، نمودند و او نيز اقدام به كشيدن سد محکم و معروف ذوالقرنين نمود:

فَمَا اسْطَاعُوا أَن يَظْهَرُوهُ وَمَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا «(یأجوج و مأجوج) نه توانستند از آن بالا روند و نه در آن سوراخ کنند.»

منابع

• تفسیر نمونه، ج 3، زیر نظر ناصر مکارم شیرازی.