آيه شتاء: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | آیه 12 [[سوره نساء]]/4 كه از آیات طولانى [[قرآن]] به شمار مىرود و در موضوع ارث كلاله است، در زمستان نازل شد و «آیه شتاء» (زمستان) نام گرفت:<ref> حجّةالتفاسیر، (مقدمه) ج 1، ص 47.</ref> {{قرآن در قاب | | + | آیه 12 [[سوره نساء]]/4 كه از آیات طولانى [[قرآن]] به شمار مىرود و در موضوع ارث كلاله است، در زمستان نازل شد و «آیه شتاء» (زمستان) نام گرفت:<ref> حجّةالتفاسیر، (مقدمه) ج 1، ص 47.</ref> |
+ | |||
+ | {{قرآن در قاب|«وَلَكُمْ نِصْفُ مَا تَرَكَ أَزْوَاجُكُمْ إِن لَّمْ يَكُن لَّهُنَّ وَلَدٌ فَإِن كَانَ لَهُنَّ وَلَدٌ فَلَكُمُ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْنَ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِينَ بِهَا أَوْ دَيْنٍ وَلَهُنَّ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْتُمْ إِن لَّمْ يَكُن لَّكُمْ وَلَدٌ فَإِن كَانَ لَكُمْ وَلَدٌ فَلَهُنَّ الثُّمُنُ مِمَّا تَرَكْتُم مِّن بَعْدِ وَصِيَّةٍ تُوصُونَ بِهَا أَوْ دَيْنٍ وَإِن كَانَ رَجُلٌ يُورَثُ كَلاَلَةً أَو امْرَأَةٌ وَلَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِكُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ فَإِن كَانُوَاْ أَكْثَرَ مِن ذَلِكَ فَهُمْ شُرَكَاء فِي الثُّلُثِ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصَى بِهَآ أَوْ دَيْنٍ غَيْرَ مُضَآرٍّ وَصِيَّةً مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ عَلِيمٌ حَلِيمٌ»|سوره=4|آیه=12}} | ||
+ | |||
و در مقابل، آیه 176 همین سوره كه آن نیز به موضوع كلاله پرداخته و در تابستان نازل شده [[آيه صيف]]<ref> الاتقان، ج 1، ص 45.</ref> نام گرفته است. | و در مقابل، آیه 176 همین سوره كه آن نیز به موضوع كلاله پرداخته و در تابستان نازل شده [[آيه صيف]]<ref> الاتقان، ج 1، ص 45.</ref> نام گرفته است. | ||
− | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references /> | + | <references/> |
+ | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
+ | * علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص388. | ||
− | |||
[[رده:آیههای با عناوین خاص]] | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات الاحکام]] | [[رده:آیات الاحکام]] | ||
[[رده:آیات سوره نساء]] | [[رده:آیات سوره نساء]] |
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۵:۱۳
آیه 12 سوره نساء/4 كه از آیات طولانى قرآن به شمار مىرود و در موضوع ارث كلاله است، در زمستان نازل شد و «آیه شتاء» (زمستان) نام گرفت:[۱]
و در مقابل، آیه 176 همین سوره كه آن نیز به موضوع كلاله پرداخته و در تابستان نازل شده آيه صيف[۲] نام گرفته است.
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كریم، جلد1، ص388.