محمد بن علی غضایری رازی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←نمونه شعر) |
(←نمونه شعر) |
||
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
منابع | منابع | ||
| − | *[http://rasekhoon.net/mashahir/ | + | *غضایری رازی [http://rasekhoon.net/mashahir/print-107396.aspx راسخون]،بازیابی :20 مهرماه 1392. |
| − | *[http://www.arianica.com | + | *علی غضایری رازی، در دسترس در[http://www.arianica.com/%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA/%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%BA%D8%B6%D8%A7%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%B1%D8%A7%D8%B2%DB%8C دانشنامه آریانياکا]،بازیابی:20 مهرماه 1392. |
[[رده: شعرای پارسی گو]] | [[رده: شعرای پارسی گو]] | ||
[[رده: شعرای پارسی گوی قرن پنجم]] | [[رده: شعرای پارسی گوی قرن پنجم]] | ||
[[رده: شعرای اهل البیت]] | [[رده: شعرای اهل البیت]] | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۱۵
معرفی غضایری
محمد بن علی غضایری رازی از شعرای عراق و از مداحان امرای دیلم در ری و نیز ستایشگر سلطان محمود غزنوی است. لقب شعری او غضایری است؛ غضاری هم نوشته‌اند. و منوچهری از او سخن گفته است، و در دیوان شعر خود نام از او در میان آورده است. و از آن پس مدح سلطان غزنه می‌نمود و در برابر بدره‌های دینار می‌ستد تا از كثرت مال ملول گشت و در سال 426 هجری جان به جان آفرین تسلیم كرد.
معنی لغوی غضایری
غضایری یعنی كسی كه منسوب است به گلی كه به آن گل سفال سازند. وی از شاعران پارسی‌گوی سده پنجم (قمری)است.او دارای آیین شیعه بود و آل بویه را در شعرهایش ستایش می‌‌کرده است. در مدح اهل بیت هم اشعاری بدو منسوب است.
نمونه شعر
مرا شفاعت این پنج تن بسنده بود كه روز حشر بدین پنج تن رسانم تن
بهین خلق و برادرش و دختر و دو پسر محمد و علی و فاطمه, حسین و حسن
منابع
- غضایری رازی راسخون،بازیابی :20 مهرماه 1392.
- علی غضایری رازی، در دسترس دردانشنامه آریانياکا،بازیابی:20 مهرماه 1392.
