شفیعای هروی: تفاوت بین نسخه‌ها
(خنثی‌سازی ویرایش 30921 توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث)) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | ||
| − | ''' | + | '''شفیعای هروی، محمد''' |
| − | + | قرن: 11 | |
| − | |||
| − | ( | + | (وف 1081 ق) |
| − | + | خطاط، نقاش، مذهب و شاعر، متخلص به شفیعا مشهور به پیشوا. از سادات حسینى هرات بود و در خط شاگرد فصیحى شاعر است كه در دستگاه مرتضى قلى خان شاملو بود. شفیعا خط نسخ و نستعلیق و شكسته را خوش مى نوشت و خط شكسته را به جایى رساند كه به نام وى، شفیعایى خوانده مى شد و بعدها درویش عبدالمجید این خط را تكمیل كرد و به حد كمال رساند. | |
| + | |||
| + | وى همچنین در شعر و ادب و نقاشى و تذهیب و استادى بى مانند بود. سفرى به [[هند]] كرد و در بازگشت مدتى در اصفهان بسر برد و در دربار شاه عباس دوم خوشنویس مقرر و موظف بود، چنانكه در بعضى قطعات عباسى رقم كرده است. سپس به هرات رفت و در سن هشتاد و پنج سالگى در مشهد درگذشت. قطعاتى با رقم «محمدشفیع الحسینى» دیده شده كه در شیوه‌ى قدرت همانند خط شفیعا است و تاریخ 1092 و 1116 و 1124 و 1128 دارد و ممكن است كه محمد شفیع الحسینى دیگرى نیز پس از مرگ شفیعا وجود داشته كه درست در خط شفیعایى همسنگ و برابر شفیعا بوده است. | ||
| + | |||
| + | از شفیعا، قطعه اى مانده كه در تاریخ وفات پدر خود سروده و به لوح مزارش، به خط نستعلیق ممتاز مكتوب نموده و رقم «كتبه العبد خادم المساكین محمدشفیع ابن میرحسن الحسینى 1042 ه» دارد. | ||
| + | |||
| + | از دیگر آثار وى: یك قطعه از مرقع، به قلم سه دانگ و نیم دودانگ و كتابت جلى خوش، با رقم: «كتبه العبد المذنب محمدشفیع»؛ یك قعطه به قلم پنج دانگ و كتابت متوسط با رقم: «كتبه الحقیر محمدشفیع الهروى»؛ یك قطعه به قلم نیم دودانگ و نیم دودانگ خوش، با رقم: «مشقه العبد محمدشفیع غفر ذنوبه» و «مشقه العبد محمد شفیع». | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، | + | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص323. |
| + | |||
| + | [[رده:خطاطان]] | ||
| + | [[رده:نقاشان]] | ||
| + | [[رده:تذهیب کاران]] | ||
| + | [[رده:شعرا]] | ||
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۱۹
شفیعای هروی، محمد
قرن: 11
(وف 1081 ق)
خطاط، نقاش، مذهب و شاعر، متخلص به شفیعا مشهور به پیشوا. از سادات حسینى هرات بود و در خط شاگرد فصیحى شاعر است كه در دستگاه مرتضى قلى خان شاملو بود. شفیعا خط نسخ و نستعلیق و شكسته را خوش مى نوشت و خط شكسته را به جایى رساند كه به نام وى، شفیعایى خوانده مى شد و بعدها درویش عبدالمجید این خط را تكمیل كرد و به حد كمال رساند.
وى همچنین در شعر و ادب و نقاشى و تذهیب و استادى بى مانند بود. سفرى به هند كرد و در بازگشت مدتى در اصفهان بسر برد و در دربار شاه عباس دوم خوشنویس مقرر و موظف بود، چنانكه در بعضى قطعات عباسى رقم كرده است. سپس به هرات رفت و در سن هشتاد و پنج سالگى در مشهد درگذشت. قطعاتى با رقم «محمدشفیع الحسینى» دیده شده كه در شیوه‌ى قدرت همانند خط شفیعا است و تاریخ 1092 و 1116 و 1124 و 1128 دارد و ممكن است كه محمد شفیع الحسینى دیگرى نیز پس از مرگ شفیعا وجود داشته كه درست در خط شفیعایى همسنگ و برابر شفیعا بوده است.
از شفیعا، قطعه اى مانده كه در تاریخ وفات پدر خود سروده و به لوح مزارش، به خط نستعلیق ممتاز مكتوب نموده و رقم «كتبه العبد خادم المساكین محمدشفیع ابن میرحسن الحسینى 1042 ه» دارد.
از دیگر آثار وى: یك قطعه از مرقع، به قلم سه دانگ و نیم دودانگ و كتابت جلى خوش، با رقم: «كتبه العبد المذنب محمدشفیع»؛ یك قعطه به قلم پنج دانگ و كتابت متوسط با رقم: «كتبه الحقیر محمدشفیع الهروى»؛ یك قطعه به قلم نیم دودانگ و نیم دودانگ خوش، با رقم: «مشقه العبد محمدشفیع غفر ذنوبه» و «مشقه العبد محمد شفیع».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص323.
