ژنده پیل

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ابونصر شهاب الدین احمد ژنده پیل

قرن: 6

(536-441 ق)

صوفى و شاعر. مشهور به شیخ جام، پیر جام و احمد نامقى. احمد جام در ده نامق كاشمر متولد شد. وى از فرزندان جریر بن عبدلله جبلى است. دوران جوانى را صرف عشرت و مى‌خوارگى كرد، اما به دنبال شوریدگى شدید روحى در بیست و دو سالگى به تصوف روى آورد. مدت هیجده سال در دامنه‌ها و ارتفاعات نامق و كوهستان بزد به كوه‌نشینى و مطالعه و تحقیق در احوال عرفا پرداخت.

در چهل سالگى به جام رفت و به ارشاد پرداخت و مریدان بسیارى یافت. وى سنى مذهب بود. او با عدى بن مسافر، غزالى، عین القضاه همدانى و سنائى معاصر بود. شیخ جام در نود و پنج سالگى در تربت جام معروف است. آثار وى عبارتند از: «روضه المذنبین و خبه»؛ «رساله‌ى سمرقندیه»؛ «زهدیات»؛ «فتوح الروح»؛ «كنوز الحكمه»؛ «سراج السائرین»؛ «اعتقادات»؛ «انیس التائبین»؛ «مفتاح النجاه»؛ «بحارالحقیقه» و «دیوان اشعار» نیز به وى منتسب است كه جاى تردید است.

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص186.